[[Plik:Baseball1.svg|thumb|Boisko do gry w baseball]]
Boisko do baseballu (ang. ''baseball diamond'') jest [[Wycinek kołowy|wycinkiem koła]] o kącie rozwarcia 90°. Kształt boiska przedstawiony jest na diagramie obok. Boisko podzielone jest na dwa wyraźnie kontrastujące z sobą obszary. Pole wewnętrzne (ang. ''infield'') składa się z kwadratu, na którego czterjechczterech rogach położone są bazy. Ta część boiska zwykle utworzona jest z utwardzonego piasku, zazwyczaj w czerwono-rdzawym kolorze. Długość boku tego kwadratu, a zarazem odległość pomiędzy poszczególnymi bazami, wynosi 30 [[jard]]ów, czyli 27,43 metra. Wierzchołek kwadratu będący zarazem wierzchołkiem kąta prostego, którego ramiona stanowią boczne granice boiska (ang. ''foul lines'') stanowi czwartą bazę, tzw. bazę domową (ang. ''home plate''). Na wierzchołku leżącym po prawej stronie bazy domowej znajduje się pierwsza baza (ang. ''first base''), na przeciwległym druga baza (ang. ''second base''), a po lewej trzecia baza (ang. ''third base''). Same bazy są rodzajem twardych poduszek o długości boku ok. 30 cm (1 [[Stopa angielska|stopa]]). Za bazą domową, już poza kwadratem, znajduje się stanowisko łapacza (ang. ''catcher box)'', zawodnika drużyny grającej w polu, czyli zawodnika łapiącego piłki rzucane przez miotacza. W pobliżu środka kwadratu, w odległości 20 jardów (18,39 m) od bazy domowej znajduje się środek wydzielonego koła o średnicy 6 jardów (5,49 m) będący stanowiskiem miotacza, czyli zawodnika drużyny w polu rzucającego piłki. Okrąg zwykle tworzy niewielki wzgórek, na którego szczycie stoi zawodnik. Pole wewnętrze dopełnia część koła ze środkiem w miejscu stanowiska miotacza i o promieniu 30 jardów. Podobnie jak bazowy kwadrat, ta część boiska wysypana jest piaskiem lub drobnym żwirem. Druga część boiska, pole zewnętrzne lub tzw. zapole (ang. ''outfield)'', jest trawiastym obszarem będącym wycinkiem koła o średnicy 290 do 400 stóp (88,4 do 121,9 metra). Zewnętrzną i boczne granice pola zewnętrznego wytycza parkan.
