Realizm socjalistyczny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 64:
Nie można przypisywać budynku do estetyki socrealizmu na podstawie samej daty realizacji. W latach obowiązywania doktryny socrealizmu 1949-1954 oddano do użytku wiele wcześniej zaprojektowanych budynków, jak [[Dom Towarowy Smyk w Warszawie|Centralny Dom Towarowy]] w warszawskich [[Aleje Jerozolimskie w Warszawie|Alejach Jerozolimskich]] (dzisiejszy „Smyk”), który udało się zrealizować zgodnie z pierwotnym projektem, bez ustępstw na rzecz socrealizmu, mimo gwałtownej krytyki propagatorów doktryny socrealizmu. Wiele socrealistycznych projektów, jak zabudowa mieszkalna warszawskiej ulicy Nowotki (dziś [[Ulica gen. Władysława Andersa w Warszawie|Andersa]]) została oddana poślizgiem już po roku 1954, tyle, że bez klasycystycznego wystroju.
Socrealizm w architekturze został w Polsce po okresie [[stalinizm]]u zarzucony i potępiony. Dotyczyło to zarówno klasycznego podejścia do projektowania założeń urbanistycznych, jak i dekoracyjności samej architektury. Z perspektywy lat jednak sam styl oceniany jest łagodniej, a pod pewnymi względami przewyższa nawet dokonania późniejsze. Przede wszystkim był to ostatni okres, w którym preferowano zabudowę obrzeżną, z czytelnie wydzielonymi ulicami oraz zespołami zabudowy tworzącymi zamknięte wnętrza przestrzenne. Z kolei same budynki, mimo pretensjonalności detali architektonicznych, stanowią jednak pewną odmianę od monotonnych blokowisk wznoszonych przez następne dziesięciolecia<ref>[[Andrzej Basista]], ''Betonowe dziedzictwo: architektura w Polsce czasów komunizmu'', [[Wydawnictwo
{{osobny artykuł|Architektura socrealistyczna w Polsce}}
Linia 93:
|commons = Category:Socialist realism
|słownik = socrealizm
|źródła =
|cytaty = Socrealizm
|news =
| |||