Aleksander (Pietrowski): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Szablon
JCRZ (dyskusja | edycje)
m linki zewnętrzne
Linia 60:
W latach 1917–1919 był przełożonym [[Monaster Pskowsko-Pieczerski|Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego]]. Następnie wrócił na Ukrainę i od 1929 do 1932 służył jako [[proboszcz]] w cerkwi dawnego skitu zlikwidowanego [[monaster Narodzenia Matki Bożej w Kozielszczynie|monasteru Narodzenia Matki Bożej w Kozielszczynie]]<ref name="pravenc"/>. Pod jego kierunkiem życie mnisze kontynuowały tam niektóre członkinie wspólnoty tego klasztoru, w tym jego ostatnia przełożona [[Olimpiada (Wierbiecka)|ihumenia Olimpiada]]<ref>[http://pravoslavie.poltava.ua/sacred/saints/Olimpiada/ Олимпиада (Вербецкая), игумения Козельщинского монастыря]</ref>. Gdy i ta świątynia została odebrana wiernym, archimandryta Aleksander wyjechał do [[Kijów|Kijowa]]<ref name="pravenc"/>.
 
30 października 1932 w Kijowie przyjął [[chirotonia|chirotonię]] biskupią z tytułem biskupa humańskiego, wikariusza eparchii kijowskiej. W 1933 objął katedrę [[eparchia winnicka (Patriarchat Moskiewski)|winnicką]]. Od 1934 zasiadał w Tymczasowym Patriarszym Świętym Synodzie, kierowanym przez metropolitę moskiewskiego i kołomieńskiego [[Sergiusz (patriarcha Moskwy)|Sergiusza]]. W 1937 objął [[eparchia charkowska|katedrę charkowską]]<ref name="pravenc"/>. Równocześnie mianowano go ''locum tenens'' eparchii kijowskiej i zarazem [[Egzarchat Ukraiński|Egzarchatu Ukraińskiego]]<ref>[{{Cytuj stronę | url = http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/or_file.cgi?3_819 | tytuł = Киевская епархия] | język = ru | archiwum = http://web.archive.org/web/20170112151722/http://www.ortho-rus.ru:80/cgi-bin/or_file.cgi?3_819}}</ref>. Służył w jedynej czynnej cerkwi w mieście – cerkwi św. Mikołaja, którą na polecenie władz, a wbrew woli wiernych, musiał dzielić z parafią należącą do [[Odnowicielstwo|Żywej Cerkwi]]. Po nieco ponad roku od objęcia katedry, 29 lipca 1938, został uwięziony, a 17 lipca roku następnego – skazany przez sąd wojskowy Charkowskiego Okręgu Wojskowego na dziesięć lat pozbawienia wolności. W styczniu 1940 wyrok ten został skasowany, a sprawa arcybiskupa miała być rozpatrywana ponownie, jednak w maju tego samego roku, przed rozpoczęciem postępowania, hierarcha zmarł w więziennym szpitalu<ref name="pravenc"/>. Został w tajemnicy pochowany we wsi Zalutino<ref name="pravenc"/>.
 
== Kult ==