Bielsko-bialska wyspa językowa: Różnice pomiędzy wersjami

Od 1331 roku język łaciński w dokumentach w Księstwa Cieszyńskiego zaczął być stopniowo zastępowany językiem niemieckim, szczególnie w tych wystawianych dla Niemców<ref>{{cytuj książkę |autor=Zbigniew Greń |tytuł=Śląsk Cieszyński. Dziedzictwo językowe |wydawca=Towarzystwo Naukowe Warszawskie. Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk |miejsce=Warszawa |rok=2000 |strony=29 |isbn=83-86619-09-0}}</ref>. Nie inaczej sytuacja wyglądała w sąsiednim Księstwie Oświęcimskim, gdzie przykładem takiego dokumentu był wystawiony wpierw w Zatorze a potwierdzony przez króla [[Wacław IV Luksemburski|Wacława IV]] w [[Praga|Pradze]] w maju 1400 dokument wymieniający obok nazw polskich<ref group=uwaga name=polniem>Choć częściowo zgermanizowanych jak Spikwicz (Spytkowice), Flosswicz (Przewóz), Podolczie (Podolsze), Bachwicz (Bachowice)</ref> niektóre miejscowości jedynie w języku niemieckim m.in. Newenstat ([[Zator]]), Frawenstat ([[Wadowice]]), Bratmansdorf<ref group=uwaga name=b>Wieś niezidentyfikowana; Kurt Lück utożsamiał ją z [[Osiek (powiat oświęcimski)|Osiekiem]], a [[Józef Putek]] z [[Palczowice|Palczowicami]].</ref>, Keymansdorf<ref group=uwaga name=k>Wieś niezidentyfikowana; Kurt Lück utożsamiał ją z [[Polanka Wielka|Polanką Wielką]], a Józef Putek ze [[ Smolice (województwo małopolskie)‎|Smolicami]].</ref>, Geraltsdorf ([[Gierałtowice (województwo małopolskie)|Gierałtowice]]), Peterswalt ([[Piotrowice (powiat oświęcimski)|Piotrowice]]), Hartmansdorf<ref group=uwaga name=h>Wieś niezidentyfikowana; Ignacy Rychlik utożsamiał ją z [[Hecznarowice|Hecznarowicami]], [[Julian Zinkow]] z [[Włosienica (powiat oświęcimski)|Włosienicą]] lub [[Przeciszów|Przeciszowem]], z czym zgadzają się inni.</ref>, czy Beigelsdorf ([[Wiglowice]])<ref>Ignacy Rychlik: [http://lipnik-jan-jp2.prv.pl/ksiazka-rychlik-ksiestwa-oswiecimskie-i-zatorskie.html ''Księstwa oświęcimskie i zatorskie''].</ref>. W drugiej ćwierci XV wieku dociera tu kolejna znacząca fala osadnictwa niemieckiego, kiedy to w dokumentach po raz pierwszy pojawiło się wiele niemieckich nazw miejscowości. Pomija je zupełnie dokument sprzedaży księstwa oświęcimskiego Koronie Polskiej przez [[Jan IV oświęcimski|Jana IV oświęcimskiego]] wystawiony 21 lutego 1457, używający tylko i wyłącznie polskie nazwy wszystkich czterdziestu siedmiu sprzedawanych miejscowości<ref>{{cytuj książkę| nazwisko = Prokop | imię = Krzysztof Rafał | autor link = | tytuł = Księstwa oświęcimskie i zatorskie wobec Korony Polskiej w latach 1438–1513. Dzieje polityczne | wydawca = [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]]| miejsce = Kraków | rok = 2002| strony = 151| isbn = 83-88857-31-2}}</ref>.

 

 

=== W dobie nowożytnej ===