Wilhelmina Pruska (1709–1758): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 21:
Wilhelmina brała czynny udział w modernizacji kraju, a jej dwór zapoczątkował epokę [[rokoko]] w Bayreuth (niem. ''Bayreuther Rokoko''). Tamtejszy pałac stał się swoistą miniaturą [[Wersal]]u. Dwór uświetniony był wizytami [[Fryderyk II Wielki|Fryderyka]] i filozofów oświeceniowych, m.in. [[Voltaire|Woltera]], co dodawało mu swoistego prestiżu. Margrabina dbała również o interesy swojego kraju, co uwidoczniło się podczas wojen śląskich w latach 1742–1744, kiedy to czynnie broniła swych posiadłości, aby nie stały się one przedmiotem polityki pruskiej, która nie przynosiła Bayreuth żadnych korzyści.
Poświęciła się także studiom naukowym i prowadziła korespondencję z Wolterem na tematy filozoficzne.
Do najważniejszych należą jej pamiętniki, niezwykle cenne jako bogate źródło historyczne. Wilhelmina spisywała je w Bayreuth pod koniec życia, będąc już złamaną i głęboko rozczarowaną światem osobą, przez co jej dzieło literackie jest mocno nacechowane emocjonalnie, przepełnione wyrzutami w stosunku do otaczających ją osób. Świadczy o tym choćby wyrażony żal pod adresem młodszego brata, który pochłonięty obowiązkami monarszymi zaniedbywał obowiązki braterskie. Dzieło to nie ma żadnego odpowiednika w ówczesnej Europie i często jest jedynym źródłem informacji na temat dworu poczdamskiego, osób z otoczenia Wilhelminy, Fryderyka etc. Historycy uważają obecnie, że mimo pewnych niedoskonałości pamiętniki są w dużej mierze wiarygodne i obiektywne. Z jej utworów muzycznych niektóre zachowały się do dziś. Należą do nich:
* opera "Argenore", wykonana w roku 1740 na urodziny jej męża;
* Koncert g moll na klawesyn solo i orkiestrę smyczkową;
* Sonata na flet i basso continuo (ok. 1730);
* dwie cavatiny.
[[Plik:Potsdam freundschaftstempel.jpg|thumb|left|190px|Świątynia Przyjaźni w [[Poczdam]]ie]]
[[Plik:Sitzstatue 4 Wilhelmine.jpg|thumb|left|190px|Posąg Wilheminy w Świątyni]]
| |||