'''Zoe''' (ur. ok. [[978]], zm. [[1050]]) -– cesarzowa bizantyjska. Między [[15 listopada]][[1028]] a [[1050]] rokiem współrządziła, a od [[19 kwietnia]] do [[11 czerwca]][[1042]] roku rządziła samodzielnie.
== Życiorys ==
Zoe była jedną z nielicznych cesarzowych, które były legalnymi dziećmi rządzącego cesarza. Była córką [[Konstantyn VIII (cesarz bizantyjski)|Konstantyna VIII]] (i jego żony [[Helena (żona Konstantyna VIII)|Heleny]]), który od [[976]] był oficjalnie współwładcą [[Bazyli II Bułgarobójca|Bazylego II]], samodzielnie zaś rządził od 1025. Konstantyn panował tylko 3 lata między [[15 grudnia]][[1025]] a [[15 listopada]][[1028]] r.
Przed śmiercią, [[15 listopada]] 1028, Konstantyn wydał Zoe za wybranego przez siebie następcę -– [[Roman III Argyros|Romana III Argyrosa]], – prefekta Konstantynopola. Konstantyn miał nadzieję, że Roman pomoże córce kontrolować władzę, ale Roman okazał się niewiernym małżonkiem i nie najlepszym władcą. W [[1034]] znaleziono go martwego w kąpieli, w związku z czym pojawiły się przypuszczenia, że został zamordowany. Zoe prawie natychmiast wyszła ponownie za mąż. Drugim mężem Zoe stał się [[Michał IV Paflagończyk]], który rządził aż do śmierci w [[1041]].
Następnym współwładcą obok Zoe stał się jej adoptowany syn [[Michał V Kalafates]], siostrzeniec jej drugiego męża, którego krótkie rządy trwały do następnego roku. Został on obalony, ponieważ chciał coraz bardziej się usamodzielnić. Przez dwa miesiące w 1042 Zoe dzieliła władzę ze swoją siostrą [[Teodora (cesarzowa bizantyjskabizantyńska)|Teodorą]], aż do zaślubin z trzecim i ostatnim, według praw Kościoła Wschodniego, mężem. Jej wybór padł na [[Konstantyn IX Monomach|Konstantyna IX Monomacha]] (rządzącego w latach [[1042]]-[[1054]]1042–1054), który przeżył ją o 4 lata. Zoe zmarła w 1050.
