Osławiona: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Przypisy: drobne redakcyjne |
m drobne techniczne |
||
Linia 117:
{| cellspacing="4" cellpadding="4" style="width: 351px; border: 1px solid #aaa; font-size: 90%; padding: 4px; margin: 0.5em 1.4em 0.8em 0; float: left; left: left; background: #f9f9f9;"
|-
|„Historia ''Osławionej'' to stary konflikt między miłością a obowiązkiem. Zadaniem Cary’ego Granta – i to raczej ironiczna sytuacja – jest wepchnięcie Ingrid Bergman do łóżka Claude’a Rainsa. Trudno go winić za to, że wydawał się gorzki w całej historii, podczas gdy Claude Rains jest dość pociągającą postacią, głównie dlatego, że jego pewność siebie zostaje zdradzona, a okazywana miłość do Ingrid Bergman jest prawdopodobnie głębsza niż Cary’ego Granta. Wszystkie te elementy [[Dramat filmowy|dramatu]] psychologicznego zostały wplecione w historię szpiegowską.”
|}
Głównym motywem w ''Osławionej'', na którym zależało reżyserowi, jest [[zaufanie]] – jego wstrzymanie (zaufanie, które było pożądane ale odmówiono jego udzielenia) bądź też zbyt pochopne udzielenie{{odn|Spoto|2001|s=196}}. T.R. Devlin potrzebuje dużo czasu, aby odnaleźć zaufanie do samego siebie, podczas gdy Alexander Sebastian okazuje je bez większych oporów – za co w konsekwencji przyjdzie zapłacić mu wysoką cenę. Film porusza także wątek kobiety, której należy zaufać oraz mężczyzny, który musi otworzyć się na miłość{{odn|Spoto|2001|s=196}}.
Linia 140:
{| cellspacing="4" cellpadding="4" style="width: 351px; border: 1px solid #aaa; font-size: 90%; padding: 4px; margin: 0.5em 1.4em 0.8em 0; float: right; right: right; background: #f9f9f9;"
|-
|„Muzyka do ''Osławionej'' jest najmniej doceniana z najważniejszych filmów Hitchcocka. To lekceważenie jest niefortunne, ponieważ Roy Webb skomponował jedną z najbardziej zręcznie zaprojektowanych [[Partytura|partytur]] do filmu reżysera. Łączy unikalny urok, którego Hitchcock nigdy wcześniej nie wyczarował, a modna [[Swing (jazz)|swingowa]] muzyka źródłowa jest również powieścią.”
|}
Autorem zdjęć do ''Osławionej'' jest [[Ted Tetzlaff]]{{odn|Sloan|1995|s=207}}. Selznick początkowo do funkcji [[Operator filmowy|operatora]] proponował [[Arthur Edeson|Arthura Edesona]] (''[[Casablanca (film)|Casablanca]]'', 1942) lub [[Lee Garmes]]a (część zdjęć do ''[[Przeminęło z wiatrem (film)|Przeminęło z wiatrem]]'', 1939){{odn|Leff|1999|s=191}}. [[Roger Ebert]] wyrażał pozytywną opinię na temat pracy kamery, pisząc, że „''Osławiona'' jest najbardziej eleganckim wyrazem wizualnego stylu mistrza, podobnie jak ''[[Zawrót głowy]]'', będąc najpełniejszym wyrazem jego [[Obsesje|obsesji]]. Zawiera jedne z najskuteczniejszych ujęć kamery w jego pracy”{{r|b}}. W jednej z pierwszych scen filmu, kamera ustawiona jest z tyłu głowy bohatera odgrywanego przez Granta, umożliwiając mu tym samym dokładną obserwację Huberman{{r|b}}.
| |||