WrestleMania III: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne, WP:SK
m drobne techniczne
Linia 28:
 
== Przygotowania ==
Tak samo jak w przypadku poprzednich [[WrestleMania|edycji WrestleManii]], WrestleMania III była reklamowana kilka miesięcy z wyprzedzeniem. W głównej rywalizacji występowali [[André the Giant]] i [[Hulk Hogan]]. André odwrócił się przeciwko swojemu przyjacielowi, [[WWE World Heavyweight Championship|WWF Championowi]] Hoganowi<ref name=top21>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/history/top21|tytuł=Top 22 Matches in WrestleMania History|opublikowany=WWE|data dostępu=2007-10-17|data=March 2007}}</ref>. Kiedy to Hogan otrzymał trofeum za bycie posiadaczem tytułu od trzech lat<ref name=bigone>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/inside/listthis/ruggedroadstomania/roadstomania1|tytuł=The Big One|nazwisko=McAvennie|imię=Mike|data=2007-03-30|data dostępu=2007-10-19|opublikowany=WWE}}</ref>, André, jego dobry przyjaciel, przyszedł i gratulował zdobycia nagrody<ref name=80s38>{{cytuj odn|tytułref=Main Event: WWE in the Raging 80s nie|autor=Brian Shields |wydawca=Simon and Schuster |data=2006 |isbn=1-4165-3257-9 |s=38}}</ref>. Krótko potem, André zdobył znacząco mniejsze trofeum za bycie „niepokonanym w WWF przez 15 lat”<ref name=bigone/> i Hogan przyszedł do ringu pogratulować, lecz André był widocznie niezachwycony i podczas przemowy Hogana opuścił ring. Niedługo później podczas edycji talk-segmentu ''Piper's Pit'', [[Bobby Heenan]], długoletni rywal Hogana, został nowym menadżerem André<ref name=top25/>. André wtedy wyzwał Hogana do stoczenia pojedynku o tytuł na WrestleManii III i zaatakował Hogana, rwąc jego koszulkę i naszyjnik<ref name=slam/><ref name=80s26>{{cytuj odn|tytułref=Main Event: WWE in the Raging 80s nie|autor=Brian Shields |wydawca=Simon and Schuster |data=2006 |isbn=1-4165-3257-9 |s=26}}</ref><ref name=80s38/>.
 
Inną główną rywalizacją zmierzającą na galę była pomiędzy [[Ricky Steamboat]]em i [[WWE Intercontinental Championship|WWF Intercontinental Championem]] [[Randy Savage]]m. Ich rywalizacja rozpoczęła się podczas pojedynku o tytuł pomiędzy tą dwójką, kiedy to Savage zaatakował Steamboata witającego się z fanami wokół ringu<ref name=slam/>. Savage popchnął Steamboata przez barierkę ochronną i wykonał elbow shota na gardło Steamboata, a po chwili zrzucił dzwon ringowy na gardło z górnej liny, kontuzjując jego krtań, przez co Steamboat został wysłany do szpitala<ref name=slam/><ref name=top21/>. To rozpoczęło długą i gorzką rywalizację, która trwała sześć miesięcy, zawierając kilka krwawych pojedynków i ostatecznie miała mieć zakończenie na WrestleManii<ref name=top10>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20071015121445/http://findarticles.com/p/articles/mi_m0FCO/is_6_4/ai_98249762|tytuł=Mania madness: The top 10 matches from the fabled history of WWE's showcase event |nazwisko=Loria |imię=Keith |opublikowany= Wrestling Digest|data dostępu=2007-10-14|data=April 2003}}</ref>. [[George Steele|George „The Animal” Steele]] zawsze towarzyszył Steamboatowi, zaś Savage'owi towarzyszyła jego żona, [[Miss Elizabeth]]<ref name=top25>{{cytuj |url= http://web.archive.org/web/20071015121440/http://findarticles.com/p/articles/mi_m0FCO/is_4_4/ai_94123536 |tytuł=The main events: ladies and gentlemen, may we present the 25 most memorable matches in the last 25 years |autor=Kevin Eck |wydawca=Wrestling Digest |data dostępu=2007-10-14 |data=grudzień 2002}}</ref>.
Linia 105:
Kolejną walką był tag team match, gdzie [[The Dream Team (profesjonalny wrestling)|The Dream Team]] (w/ [[John L. Sullivan (wrestler)|Luscious Johnny V]] i [[Dino Bravo]]) zmierzyli się przeciwko [[The Fabulous Rougeaus]]. [[Raymond Rougeau]] rozpoczął mecz walcząc z [[Brutus Beefcake|Brutusem Beefcake]]. Później zamienili się z partnerami i [[Greg Valentine]] pojedynkował się z [[Jacques Rougeau|Jacques’em Rougeau]], a Bravo przyglądał się na walkę poza ringiem. Raymond wykonał sleeper hold na Valentine, a Beefcake wspiął się na narożnik i przypadkowo zaatakował partnera poprzez double axe handle. The Rougeau Brothers wykonali na Valentine ruch drużynowy, lecz sędzia kłócił się z Brutusem. Walka się zakończyła, gdy Dino Bravo wszedł do ringu i zaatakował Raymonda przypinającego Valentine'a, co Greg wykorzystał i zdobył przypięcie<ref name=m87/>. The Dream Team przez większość walki kłóciło się między sobą, przez co Greg Valentine i Dino Bravo odeszli z ringu sami, bez Beefcake'a<ref name=factstats>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/history/wm3/factsstats/|tytuł=WrestleMania III Facts and Stats|opublikowany=WWE|data dostępu= 2007-10-14}}</ref>.
 
Nagranie z wywiadem z [[Roddy Piper]]em zostało wyświetlone, gdy Piper wychodził do ringu by zmierzyć się z [[Adrian Adonis|Adrianem Adonisem]], któremu towarzyszył [[Jimmy Hart]], w retirement matchu<ref name=m87/>. Piper i Adonis rozpoczęli walkę atakując się nawzajem paskiem Pipera. Adonis wykonał sleeper hold na Piperze w środku ringu i przerwał chwyt myśląc, że wygrał mecz. Kiedy Jimmy Hart wszedł do ringu celebrować z Adonisem, Brutus Beefcake wszedł do ringu aby pomóc Piperowi, a po chwili Piper zaatakował Adonisa i wykonał swój sleeper hold<ref name=80s49>{{cytuj pismoodn|tytułref=Main Event: WWE in the Raging 80s nie|last=Shields|first=Brian |wydawca=Simon and Schuster |data=2006 |isbn=1-4165-3257-9 |s= 49}}</ref>. Piper zdobył zwycięstwo i po skończeniu meczu, Brutus wszedł ponownie do ringu i obciął włosy Adonisa, podczas gdy Piper przytrzymywał Jimmy’ego Harta<ref name=slam/><ref name=results/>. Po oprzytomnieniu przez Beefcake'a i widząc siebie w lusterku, Adonis zniszczył owe lusterko i zaczął gonić Pipera wokół ringu dopóki nie opuścił areny będąc skrępowanym wraz z Hartem, który użył swojej kurtki do zasłonięcia głowy Adonisa<ref name=80s49/>.
 
Następną walką był sześcio-osobowy tag team match, gdzie zmierzyli się były sędzia [[Dangerous Danny Davis|Danny Davis]] (w jego debiucie jako wrestler WWF) i [[WWE World Tag Team Championship WWE|WWF Tag Team Champions]], [[The Hart Foundation]] przeciwko [[The British Bulldogs]] i [[Tito Santana|Tito Santanie]]. The Bulldogs miało wiele near-falli, lecz [[Jim Neidhart]] często ratował sytuację. Po tym, jak Bulldogs i Santana otoczyli Davisa, cała szóstka zaczęła brawl w ringu. Danny Davis wziął megafon Jimmy’ego Harta i zaatakował [[Davey Boy Smith]]a, a następnie przypiął i zdobył zwycięstwo dla drużyny<ref name=m87/>.
Linia 111:
W następnej walce miał miejsce debiut na pay-per-view [[Butch Reed]]a, który zmierzył się z [[Koko B. Ware]]m. Reed zwyciężył wykonując rollup po wysokim cross-body od Koko. Po walce, menadżer Reeda, [[Slick (wrestling)|Slick]] wszedł do ringu i zaatakował Koko B. Ware'a swoim kijkiem, lecz Tito Santana szybko wszedł do ringu i powstrzymał Slicka, niszcząc jego odzież. Slick wycofał się, lecz Reed powrócił do ringu tylko po to, aby otrzymać double dropkick od Koko i Santany.
 
Następną walką był title match o [[WWE Intercontinental Championship|WWF Intercontinental Champion]], gdzie posiadacz pasa, [[Randy Savage]] (w/ [[Miss Elizabeth]]) zmierzył się z [[Ricky Steamboat]]em (w/ [[George Steele]]). Mecz trwał niespełna piętnaście minut<ref name=top25/><ref name=top10/>. W pewnym momencie, Savage chciał użyć dzwonu ringowego jako broni, lecz został zatrzymany przez Steele’a, który znkokautował go z górnej liny narożnika<ref name=top25/>. Kiedy Savage próbował wymierzyć scoop slam na Steamboacie, Ricky skontrował to w small package i zdobył zwycięstwo, a także został nowym WWF Intercontinental Championem<ref name=top25/><ref name=top10/>, zaznaczając przy tym pierwszą zmianę mistrza IC w historii WrestleManii<ref name=factstats/><ref name=80s42>{{cytuj pismoodn|tytułref=Main Event: WWE in the Raging 80snie|first=Brian|last=Shields|publisher=Simon and Schuster|year=2006|isbn=1-4165-3257-9|pages=42}}</ref> Walka ta jest uznawana przez wielu za jedną z najlepszych w historii [[WWE]]<ref name=top25/><ref name=top10/><ref name=80s42/>.
 
W dziesiątek walce zmierzyli się [[The Honky Tonk Man]] (w/ Jimmy Hart) i [[Jake Roberts]], który na arenie był wraz ze swoim pytonem „Damienem” i [[Alice Cooper]] w jego narożniku. Kiedy Jake przygotowywał się do wymierzenia DDT, Jimmy Hart chwycił za nogi Robertsa i Honky Tonk Man przewrócił Jake’a i trzymając się za liny, przypiął go zwyciężając mecz<ref name=slam/><ref name=results/>. Po walce, Honky chciał zaatakować Jake’a swoją gitarą, lecz spudłował i trafił w narożnik, przez co będąc w nieciekawej sytuacji postanowił uciec z ringu, zostawiając Harta samego. Alice Cooper wszedł do ringu i wraz z Robertsem zaatakowali Harta wymierzając Full Nelson i wypuszczając Damiena w stronę Jimmy’ego<ref name=m87/>.
Linia 122:
 
== Wydarzenia po gali ==
Roddy Piper wziął przerwę od występów w federacji i wziął udział w filmie ''[[Hell Comes to Frogtown]]'' i ''[[Oni żyją|The Live]]'' i sporadycznie brał udział w telewizji, aż w końcu wrócił by poprowadzić ''[[Piper's Pit]]'' na [[WrestleMania V|WrestleManii V]]<ref name=80s49/>. Piper kontynuował bycie aktywnym w profesjonalnym wrestlingu przez ponad dwie dekady. Pierwsza telewizyjna walka pomiędzy Andre i Hulkiem Hoganem po WrestleManii III zorganizowana była na [[WWF The Main Event#The Main Event I|The Main Event]] na [[NBC]] 5 lutego 1988, odnosząc rekord 33-milionowej widowni - walka była najbardziej oglądalnym pojedynkiem w historii profesjonalnego wrestlingu<ref name=top25/>. Angle otaczającym ten mecz było to, iż Andre pokonał Hulka (kończąc jego czteroletnie panowanie jako WWF Champion) za pomocą nieczystej końcówki, w której brali udział sędziowie bliźniacy, [[Earl Hebner|Earl]] i [[Dave Hebner]]<ref name=top25/><ref>{{cytuj odn|tytułref=Main Event: WWE in the Raging 80s nie|autor=Brian Shields |wydawca=Simon and Schuster |data=2006 |isbn=1-4165-3257-9| s=57}}</ref>. Ich rywalizacja doprowadziła do rewanżu na [[WrestleMania IV|WrestleManii IV]] jako część turnieju do ukoronowania nowego mistrza (obaj zostali zdyskwalifikowani za użycie stalowego krzesełka na oczach sędziego)<ref name=slam/><ref name=top25/>. Rewanż Hogan/Andre było pierwszym rewanżem w historii WrestleManii.
 
Randy Savage kontynuował pojedynkowanie się z Ricky Steamboatem o Intercontinental Championship w rewanżach na house shows. Steamboat stracił jednak tytuł w walce z The Honky Tonk Manem i niedługo po tym, Savage został babyfacem i rywalizował z Honky Tonk Manem o tytuł.