Maria Teresa Chiramel Mankidiyan: Różnice pomiędzy wersjami

Urodziła się 26 kwietnia 1876 w wiosce Puthenchira w stanie [[Kerala]] w [[Indie|Indiach]] w zamożnej rodzinie katolickiej (– kościół [[Syromalabarski Kościół katolicki|kościoła Syromalabarskiego]]). Była trzecim z pięciorga dzieci. Na chrzcie św. otrzymała imię Teresa ku czci [[Teresa z Ávili|św. Teresy z Avili]]. W wieku 10 lat poświęciła się całkowicie Jezusowi składając [[Śluby zakonne|ślub czystości]]. Kiedy miała 12 lat, zmarła jej matka. Przestała wówczas chodzić do szkoły. Pociągało ją życie ukryte, wypełnione modlitwą. W 1891 uciekła z domu, by prowadzić życie [[Eremita|pustelnicze]] i oddawać się [[Pokuta (religia)|praktykom pokutnym]]. Po powrocie do rodzinnej wioski wraz z kilkoma przyjaciółkami pomagała [[Bieda|ubogim]] i [[Chory|chorym]]. Pielęgnowała [[Trąd|trędowatych]] i chorych na [[Ospa wietrzna|ospę]]. Z wielką troską dbała o wystrój miejscowego [[Kościół parafialny|kościoła parafialnego]].

Od 1904 roku gdy ukazała się jej [[Matka Boża]], zaczęła używać imienia [[Maria]]. Wcześnie otrzymała dary przeżyć [[Mistycyzm|mistycznych]] i [[Stygmat (religia)|stygmatów]], które ukrywała. Życie jej nie było wolne od ciężkich [[Kuszenie|pokus]]. Spotkały ją również przykrości i upokorzenia ze strony [[Hierarchia kościelna|władz kościelnych]]. Otrzymała m.in. zakaz codziennego przyjmowania [[Eucharystia (sakrament)|komunii św.]] i wielokrotnie była poddawana [[Egzorcyzm|egzorcyzmom]].

Idąc za radą miejscowego biskupa[[biskup]]a M.[[John J.Menachery|Johna Menachery]], postanowiła wstąpić do [[zakon]]u [[Karmelitanki|karmelitanek bosych]]. Czuła jednak, że jej droga jest inna. Po dwumiesięcznym pobycie w Karmelu zamieszkała w [[Dom modlitwy|domu modlitwy]], który biskup pozwolił jej założyć. Wraz z trzema towarzyszkami prowadziła życie wypełnione [[Medytacja|medytacją]] i pokutą. Ta niezwykła wspólnota łączyła [[Kontemplacja (katolicyzm)|życie kontemplacyjne]] z posługą [[Charytatywność|charytatywną]]. W ten sposób powstało Zgromadzenie Świętej Rodziny, zatwierdzone [[Prawo kanoniczne|kanonicznie]] już w 1914 r. Jego przełożoną generalną została Maria Teresa, a funkcję kapelana[[kapelan]]a objął jej [[Kierownictwo duchowe|kierownik duchowy]] o. [[Joseph Vithayathil]], uważany też za współzałożyciela zgromadzenia.

Jako [[Mistrz nowicjatu|mistrzyni nowicjatu]], Maria Teresa osobiście czuwała nad [[Formacja zakonna|formacją sióstr]] w duchu pierwotnego [[Charyzmaty|charyzmatu]]. Zgromadzenie opiekowało się chorymi i umierającymi, odwiedzało ubogie rodziny, zajmowało się także wychowaniem dziewcząt w zakładanych przez siebie szkołach i [[Dom dziecka|sierocińcach]].