Demetriusz I Poliorketes: Różnice pomiędzy wersjami

'''Demetrios Poliorketes''' ([[język grecki|gr.]] Δημήτριος Πολιορκητής), „ten, który oblega miasta” ([[337 p.n.e.]] – [[283 p.n.e.]]) – syn [[Antygon I Jednooki|Antygonosa Jednookiego Macedońskiego]], według [[Plutarch]]a jeden z najwybitniejszych wodzów w historii świata antycznego, wynalazca nowych maszyn oblężniczych.

Od 24 roku życia toczył nieustanne wojny niemal ze wszystkimi narodami mieszkającymi nad wschodnim [[Morze Śródziemne|Morzem Śródziemnym]]. W roku [[312 p.n.e.]], po zwycięstwie nad [[Killas]]em, wodzem [[Ptolemeusz I Soter|Ptolemeusza]], zajął [[Babilon]]. W roku [[307 p.n.e.]] zdobył [[Ateny]], witany przez ludność miasta jako oswobodziciel. Zmusił do ucieczki [[Demetriusz z Faleronu|Demetriusza z Faleronu]]. Już w następnym roku powrócił do [[Azja|Azji]], gdzie odebrał [[Ptolemeusze|Ptolemeuszom]] cały [[Cypr (wyspa)|Cypr]], za co otrzymał od ojca tytuł królewski. W latach [[304 p.n.e.|304]]-–[[303 p.n.e.]] miała miejsce wyprawa grecka, podczas której wpadły w ręce Demetriosa [[Sykion]], [[Korynt]], [[Argos (Grecja)|Argos]], [[Nomos Achaja|Achaja]] i [[Arkadia (kraina historyczna)|Arkadia]], a [[Kassander]] po raz drugi został wygnany z Grecji. Wezwany przez ojca, Demetrios pośpieszył do Azji, gdzie trwały przygotowania do walnej rozprawy [[diadochowie|diadochów]] pod [[bitwa pod Ipsos|Ipsos]]. Bitwa zakończyła się dla Demetriosa i jego ojca całkowitą klęską (Antygonos Jednooki zginął), zresztą w dużym stopniu z winy Demetriosa. Wskutek tej bitwy utracił Ateny, utrzymał się jednak w [[Syria|Syrii]].

W roku [[294 p.n.e.]] zdobył ponownie Ateny, pomimo że burza morska zniszczyła mu całą flotę. W tymże roku został królem [[Starożytna Macedonia|Macedonii]], lecz stracił wszystkie posiadłości azjatyckie. Nastąpił cały szereg wojen w [[Grecja|Grecji]], o rozmaitym przebiegu. W roku [[288 p.n.e.]] Demetrios zaczął wielkie przygotowania do odzyskania wschodu. Sprowokowało to napad floty egipskiej (czyli [[Ptolemeusze|ptolemejskiej]]) na [[Cyklady]] i atak [[Pyrrus]]a, króla [[Epir]]u na Macedonię, którą Demetrios stracił ostatecznie, gdy jego własna armia przeszła na stronę Pyrrusa. Po nieudanej próbie ponownego zawładnięcia Atenami, którym przyszedł na pomoc król Epiru, przeprawił się do [[Anatolia|Azji Mniejszej]], zdobył [[Milet]] i [[Sardes]], lecz opuszczony raz jeszcze przez swoje wojska, dostał się w roku [[285 p.n.e.]] do niewoli [[Seleukos I Nikator|Seleukosa]] i umarł w [[Apamea|Apamei]] nad [[Orontes|Orontem]] jako jeniec.

Przydomek Poliorketes nadali mu [[Rodos (miasto)|Rodyjczycy]] po nieudanym oblężeniu ich miasta przez Demetriusza w latach [[305 p.n.e.|305]]-–[[304 p.n.e.]]

"Powiadają„Powiadają, że raz, porwany jedną ze swoich przygód miłosnych, zawiadomił ojca, że jest chory. Gdy ojciec wchodził do pałacu syna, spotkał młodą osobę ładnej powierzchowności, która spieszyła się ukryć. Wszedłszy do izby chorego, Antygonos przysiadł koło niego i zaczął badać jego puls. Puls był zabójczo normalny.

-– Gorączka mnie opuściła -– objaśnił Demetrios.

-– Wiem -– odpowiedział stary Cyklop z chytrym uśmiechem -– przed chwilą się z nią spotkałem."”<ref>Zieliński T.: Rzeczpospolita Rzymska, Katowice 1989, s. 178.</ref><ref>Anna Świderkówna: Hellada Królów.</ref>