Kościół św. Ignacego Loyoli i św. Stanisława Kostki w Krzemieńcu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
brak źródeł na to, że jest to sobór, a zważywszy, że na stronach ukraińskich stosowane jest określenie cerkiew, a siedziba eparchii (a więc i sobór) znajduje się Tarnopolu jest to prawdopodobnie błąd |
||
Linia 1:
{{Świątynia chrześcijańska infobox
|nazwa = Kościół św. Ignacego Loyoli i św. Stanisława Kostki w Krzemieńcu (ob.
|nazwa miejscowa =
|funkcja świątyni =
Linia 65:
|www =
}}
'''Kościół pw. św. Ignacego Loyoli i Stanisława Kostki w Krzemieńcu''', obecnie ''
Książę [[Michał Serwacy Wiśniowiecki]] w r. 1728 zobowiązał się zbudować nowy kościół dla istniejącej rezydencji Jezuitów w Krzemieńcu. Zespół klasztorny został zbudowany w latach 1731-1745 według projektu [[Paweł Giżycki (jezuita)|o. Pawła Giżyckiego]] (być może przy wpływie [[Paweł Antoni Fontana|Pawła Fontany]]) z fundacji księcia Michała Serwacego Wiśniowieckiego. Jest to najdoskonalsze dzieło Pawła Giżyckiego, którego genezy należy szukać w rzymskim klasycyzującym baroku początku XVIII w. Rozpoczęta jednocześnie od południa budowa szkół została ukończona w roku 1753. Budowa drugiego północnego skrzydła klasztoru trwała jeszcze w latach 70. XVIII w. i nie została ukończona, ponieważ w 1773 roku zakon jezuitów został skasowany. Po tym fakcie kościół zakonny stał się kościołem parafialnym, a po Powstaniu listopadowym, w 1832 przejęła go cerkiew prawosławna. W okresie [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] ponownie funkcjonował jako kościół katolicki, jednak po aneksji [[Wołyń|Wołynia]] przez [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] i włączeniu go do [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SSR]] urządzono w nim salę sportową. Po upadku ZSRR przekazany Ukraińskiemu Kościołowi Prawosławnemu i zaadaptowany na sobór Przemienienia Pańskiego (obecnie [[Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego]]).
| |||