Wersja z 23:14, 5 kwi 2018 edytuj MalarzBOT (dyskusja \| edycje) Boty, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 4 834 550 edycji m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Wojna infobox}} ← poprzednia edycja		Wersja z 22:17, 23 lut 2019 edytuj anuluj edycję Mathieu Mars .bot (dyskusja \| edycje) Boty 585 069 edycji →‎Działania Armii Czerwonej po bitwie o Stalingrad – operacje „Zwiezda” i „Skaczok”: zmiana linku następna edycja →
Linia 56: Marsz oddziałów radzieckich na południe zaczął zagrażać okrążeniem Grupy Armii „Don”. W takiej sytuacji von Manstein zaproponował odejście wojsk tej grupy znad Dońca i [[Don]]u na rubież rzeki [[Mius]]. Feldmarszałek wezwany 6 lutego przed oblicze [[Adolf Hitler\|Hitlera]] zdołał go przekonać do swego planu i zgodę na odwrót uzyskał. Wycofanie wojsk rozpoczęto już następnego dnia. Manewr ten pozwolił na znaczną poprawę wojsk niemieckich w tym rejonie, a dodatkowo pozostał on niezauważony przez radziecki wywiad. Tymczasem ofensywa [[Front Południowy (radziecki)\|Frontu Południowego]] gen. [[Andriej Jeriomienko\|Andrieja Jeriomienko]], istniejącego od 1 stycznia 1943 roku, prowadzona po wycofaniu się Niemców doprowadziła do wyzwolenia [[Nowoczerkask]]a i [[Rostów nad Donem\|Rostowa nad Donem]]. Rzekę Mius wojska frontu osiągnęły 17 lutego, ale dobrze przygotowanej obrony nie zdołały sforsować i front zatrzymał się na północ od [[Taganrog]]u<ref name=autonazwa4 />. W tym samym czasie wojska Frontu Południowo-Zachodniego posuwały się w kierunku [[Dniepr]]u z zamiarem uchwycenia przepraw pod [[~~Dniepropetrowsk~~Dniepr (miasto)\|Dniepropietrowskiem]] i Zaporożem. 6 Armia i 1 Gwardyjska Armia po przejściu 60-80 km były 18 lutego bliskie osiągnięcia tego celu. Na lewym skrzydle frontu 3 Gwardyjska Armia zdołała przerwać niemiecką obronę na niewielkim odcinku. W powstały wyłom wprowadzono 8 Korpus Kawalerii, który miał się poruszać w stronę 1 Gwardyjskiej Armii i dezorganizować niemieckie zaplecze frontu. Zamiast tego 12 lutego kawalerzyści po dojściu do Debalcewe wdali się w walki o to miasto i marsz korpusu został zatrzymany. Jednocześnie przerwano działania 3 Gwardyjskiej Armii. Z powodu braku rezerw i środków do walki w połowie lutego natarcie frontu stanęło. Surowa zima i załamanie się transportu kołowego sprawiły, że prowadzenie walk okazało się niemożliwe. Linii kolejowych nie było lub zostały zniszczone, a odległość do najbliższych baz wynosiła ponad 300 km<ref name=autonazwa4 />. W sumie jednak ofensywa trzech frontów zakończyła się sukcesem. Na odcinku 800 km front został przesunięty o 150-300 km. Wyzwolono tak duże miasta jak [[Charków]], Kursk, [[Biełgorod]] i Rostów nad Donem. Powstało też realne zagrożenie dla wojsk niemieckich w Zagłębiu Donieckim. Dlatego też reakcja na nie była niemal natychmiastowa<ref name=autonazwa4 />.

Bitwa o Charków (1943): Różnice pomiędzy wersjami