Félix Houphouët-Boigny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
drobne techniczne |
||
Linia 26:
Pod koniec lat 40. administracja kolonialna była coraz bardziej nieprzechylna PDCI, zwłaszcza po tym gdy komuniści francuscy weszli w skład opozycji. W październiku 1950 roku Houphouët-Boigny postanowił zreorganizować ruch - zerwał z komunistami i nawiązał współpracę z administracją kolonialną. W okresie od 1956 do 1960 roku dzielił swój czas pomiędzy Francję (gdzie był członkiem Zgromadzenia Narodowego i ministrem) a Wybrzeżem Kości Słoniowej (był burmistrzem [[Abidżan]]u i liderem partii)<ref name="b">{{Cytuj stronę | url =https://www.britannica.com/biography/Felix-Houphouet-Boigny| tytuł = Félix Houphouët-Boigny| opublikowany = https://www.britannica.com | język = en}}</ref>.
W 1959 został premierem rządu Wybrzeża Kości Słoniowej i pierwszym prezydentem niepodłego kraju. W 1960 ponownie wybrany prezydentem. Reelekcję uzyskał w 1965, 1970, 1975, 1980, 1985<ref name="b">{{Cytuj stronę | url =https://www.britannica.com/biography/Felix-Houphouet-Boigny| tytuł = Félix Houphouët-Boigny| opublikowany = https://www.britannica.com | język = en}}</ref> i 1990<ref name="pwn">{{Cytuj stronę | url =http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Wybrzeze-Kosci-Sloniowej-Historia;4575740.html| tytuł = Wybrzeże Kości Słoniowej. Historia.| opublikowany =http://encyklopedia.pwn.pl | język = pl}}</ref>. Przybrał orientację [[kapitalizm|kapitalistyczną]] a w polityce zagranicznej prowadził współpracę z krajami które przyjęły podobny kurs. Ściśle współpracował z Francją (przez co uchodził za promotora francuskiego [[neokolonializm]]u)<ref name=RK>{{Cytuj|autor = [[Ryszard Kapuściński]]; |tytuł = Gdyby cała Afryka... |data = 2011 |isbn = 978-83-268-0526-4 |inni = Jan Jakub Milewski (posł.); Bożena Dudko (red.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Agora SA |s = 74 |oclc = 802771503 }}</ref>)<ref name="pwn">{{Cytuj stronę | url =http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Wybrzeze-Kosci-Sloniowej-Historia;4575740.html| tytuł = Wybrzeże Kości Słoniowej. Historia.| opublikowany =http://encyklopedia.pwn.pl | język = pl}}</ref>. Występował przeciwko lewicowym rewolucyjnym ruchom afrykańskim<ref>{{Cytuj|autor = [[Ryszard Kapuściński]]; |tytuł = Gdyby cała Afryka... |data = 2011 |isbn = 978-83-268-0526-4 |inni = Jan Jakub Milewski (posł.); Bożena Dudko (red.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Agora SA |s = 73 |oclc = 802771503 }}</ref> i był krytykowany przez kontynentalnych przywódców za bliskie stosunki dyplomatyczne z [[Południowa Afryka|RPA]]<ref>Hasło ''Wybrzeże Kości Słoniowej'' w: Wielka Encyklopedia Polonica
Na okres jego rządów przypadł boom gospodarczy, który zapewnił Wybrzeżu Kości Słoniowej solidne nadwyżki finansowe<ref>[[Arkady Radosław Fiedler]], ''Wabiła nas Afryka Zachodnia'', Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1980, s. 69-70.</ref>. O ile gospodarka za jego rządów rozwijała się w szybkim tempie to pieniądze były szybko wydawane. W 1983 wybrał miasto Jamusukro na stolicę Wybrzeża Kości Słoniowej, zaczynając jego rozbudowę (Przyczyną przeniesienia stolicy do Jamusukro było to, że mieszkało tam rodzime plemię prezydenta). W roku 1985 rozpoczął budowę [[Bazylika Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro|Bazyliki Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro]], którą ukończono w 1989 kosztem 300 000 000 dolarów<ref>Cezary Wąs, ''Antynomie współczesnej architektury sakralnej'', Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2008, s. 101.</ref>. Ta kopia Bazyliki Świętego Piotra w Rzymie stała się największym na świecie kościołem, lecz ogromne wydatki poniesione na nią spowodowały, że kilka lat po śmierci Houphueta-Boigny’ego – w 1997 – iworyjski rząd ogłosił bankructwo kraju<ref>{{Cytuj|autor = Simon Sebag Montefiore; John Bew; Martyn Frampton |tytuł = Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa |data = 2010 |isbn = 978-83-247-1548-0 |inni = Jerzy Korpanty (tłum.) |miejsce = Warszawa |wydawca = wyd. Świat Książki |s = 306 |oclc = 750943322 }}</ref>.
| |||