Atamas: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
usunięcie: zbędne powtórki z pokrewnych haseł, a o samym Atamasie nic
merytoryczne rozwinięcie z dodatk. źródłem
Linia 38:
'''Atamas''' ([[język grecki|gr.]] {{grc|Ἀθάμας}} Athámas, [[łacina|łac.]] Athamas) – w [[mitologia grecka|mitologii greckiej]] król [[Orchomenos (Beocja)|Orchomenos]] w [[Beocja|Beocji]].
 
UchodziłBył zasynem syna[[Tesalia|tesalskiego]] władcy [[Eol (syn Hellena)|Eola]] (Ajolosa) i [[Enareta|Enarety]], wnukiem [[Hellen]]a. Z nimfą [[Nefele (matka Helle)|Nefele]] miał syna [[Fryksos]]a i córkę [[Helle]]. Gdy po jej porzuceniu (lub śmierci) poślubił [[Ino]], macocha zamierzała się ich pozbyć. W obliczu zagrożenia Nefele we śnie nakłoniła swe dzieci do ucieczki, zsyłając im uskrzydlonego baranka o złotym runie, który uniósł rodzeństwo do [[Kolchida|Kolchidy]].
 
Ze związku z Ino król miał dwóch synów – [[Learchos]]a i [[Melikertes]]a, poza tym oboje wychowywali urodzonego z jej siostry [[Semele (mitologia)|Semele]] małego [[Dionizos]]a (syna [[Zeus]]a), narażając się tym na gniew zazdrosnej [[Hera|Hery]]. Za pośrednictwem [[erynie|erynii]] [[Tyzyfone]] dotknąła ona Atamasa szaleństwem, wskutek czego zgładził on starszego z synów, a młodszego wraz z matką doprowadził do samobójczej śmierci w morzu. Po tej tragedii zbiegł z Orchomenos i osiedlił się w [[Epir|Epirze]]; według innej wersji mitu miał założyć [[Atamania|Atamanię]] w kraju [[Lapici|Lapitów]].
 
Jako postać występuje na nielicznych [[malarstwo wazowe|malowidłach wazowych]].
== Bibliografia ==
* Lucyna Stankiewicz: ''Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej''. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 60-61
* [[Jan Parandowski]]: ''Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian''. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 165-166, {{ISBN|83-210-0677-9}}