Michał Tokarzewski-Karaszewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
→II wojna światowa: int. |
||
Linia 84:
Podczas [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] od 11 września dowodził grupą operacyjną swojego imienia (15 i 27 DP) w składzie [[Armia „Pomorze”|Armii „Pomorze”]] i wraz z nią uczestniczył w [[Bitwa nad Bzurą|bitwie nad Bzurą]]. Po [[Obrona Warszawy (1939)|kapitulacji Warszawy]], 27 września 1939 generał stanął na czele organizacji wojskowej – [[Służba Zwycięstwu Polski|Służby Zwycięstwu Polski]], która była pierwszą organizacją konspiracyjną w okupowanej Polsce. Po utworzeniu [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]] – ZWZ został komendantem Obszaru nr 3 [[Lwów]]. W marcu 1940 został aresztowany przez funkcjonariuszy [[NKWD]] podczas próby przekroczenia z dokumentami na nazwisko ''Tadeusz Mirowy'' [[Linia demarkacyjna III Rzesza – ZSRR|niemiecko-sowieckiej linii demarkacyjnej]] na terenie okupowanej Polski. Niezidentyfikowany trafił do [[Gułag|łagru]] pod [[Workuta|Workutą]], a po odkryciu jego prawdziwej tożsamości do więzienia [[NKWD]] na [[Łubianka (Moskwa)|Łubiance]]. Po tym, jak został zwolniony w sierpniu 1941, podjął służbę w [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942)|Armii Polskiej]] w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] jako dowódca [[6 Lwowska Dywizja Piechoty|6 Dywizji Piechoty „Lwów”]].
16 marca 1943 został zastępcą dowódcy [[Armia Polska na Wschodzie|Armii Polskiej na Wschodzie]], generała dywizji Władysława Andersa. Obowiązki zastępcy dowódcy armii łączył z funkcją dowódcy Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie, a od sierpnia 1944 – dowódcy [[III Korpus Polski (PSZ)|III Korpusu Polskiego]]. Generał Sikorski w trakcie swojej ostatniej podróży do oddziałów polskich na Bliskim Wschodzie zakończonej śmiercią w Gibraltarze rozważał odwołanie Tokarzewskiego z pełnionych funkcji i przeniesienie go do Londynu w związku z jego opozycją wobec polityki Sikorskiego<ref>{{Cytuj|autor = Eugeniusz Duraczyński |tytuł = Między Londynem a Warszawą. Lipiec 1943 – lipiec 1944 |data = 1986 |isbn = 83-06-01406-5 |miejsce = Warszawa |wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy |s = 32 |oclc = 830222429 }}</ref>. Od grudnia 1944 do sierpnia 1946 pozostawał w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej, zajmując się „sprawami specjalnymi”.
=== Po II wojnie światowej ===
| |||