Kanon Biblii: Różnice pomiędzy wersjami

Ostateczną swoją formę w Kościele katolickim kanon przyjął na Soborze Trydenckim 8 kwietnia 1546 roku. W katolicyzmie i prawosławiu oprócz ksiąg uznawanych za natchnione w [[judaizm]]ie do kanonu w zakresie [[Stary Testament|Starego Testamentu]] należą również księgi wchodzące w skład [[Septuaginta|Septuaginty]], a protestantyzm w Starym Testamencie za natchnione uznaje jedynie 39 ksiąg [[Tanach|Biblii hebrajskiej]] (24 według podziału żydowskiego) zaakceptowanych przez [[judaizm]].

Chrześcijanie bardzo długo nie mieli ustalonego kanonu Starego Testamentu, gdyż uważali go za odziedziczony po Żydach i przez nich skompletowany. Można jednak domniemywać, jakie księgi uznawali na podstawie tekstów włączanych do tłumaczeń, a także innych zachowanych dokumentów. W V w. powstała Wulgata, przekład Starego Testamentu z hebrajskiego i greki (oraz Nowego Testamentu z greki), dokonany przez [[Hieronim]]a, który za źródło przyjął hebrajskie oryginały pism, ale posiłkował się Septuagintą. Sam Hieronim nie uważałodrzucał jednak ksiągksięgi później nazwanychnazwane deuterokanonicznymi zajako część natchnionego kanonu. PodobneRóżnice opinieopinii istniały wśród wielu chrześcijańskich uczonych i duchownych aż do XVI w. Wielu teologów chrześcijańskich przedstawiało bardzo różne koncepcje kanonu, jednak do rozłamu na tym tle doszło dopiero w trakcie [[Reformacja|reformacji]], kiedy ustalił się podział na kanony: katolicki, prawosławny i protestancki.