Kanon Biblii: Różnice pomiędzy wersjami

Chrześcijanie bardzo długo nie podejmowali dyskusji na temat kanonu Starego Testamentu, gdyż uważali go za odziedziczony po Żydach i przez nich skompletowany. Można to domniemywać na podstawie ksiąg włączanych do tłumaczeń, a także innych zachowanych dokumentów. W V w. powstała Wulgata, przekład Starego Testamentu z hebrajskiego i greki (oraz Nowego Testamentu z greki), dokonany przez [[Hieronim]]a, który za źródło przyjął hebrajskie oryginały pism, ale posiłkował się Septuagintą. Sam Hieronim odrzucał jednak księgi później nazwane [[Księgi deuterokanoniczne|deuterokanonicznymi]] jako część natchnionego kanonu. Różnice opinii istniały wśród wielu chrześcijańskich uczonych i duchownych aż do XVI w. Wielu teologów chrześcijańskich przedstawiało bardzo różne koncepcje kanonu, jednak do rozłamu na tym tle doszło dopiero w trakcie [[Reformacja|reformacji]], kiedy ustalił się podział na kanony: katolicki, prawosławny i protestancki.

W XVI w. [[Marcin Luter]], podobnie jak niektórzy inni katoliccy bibliści owego czasu, przyjął założenie, że kanon hebrajski jest bardziej pierwotny niż zbiór ksiąg uznawanych dotychczas przez większość chrześcijaństwa i odrzucił księgi w nim niewystępujące. W chrześcijaństwie rozgorzała trwająca do dziś dyskusja, które księgi powinny należeć do kanonu. Pisma (Starego i Nowego Testamentu) odrzucone przez Lutra w katolicyzmie nazwano ''[[Księgi deuterokanoniczne|deuterokanonicznymi]]'', protestanci zaliczyli je do apokryfów''[[apokryf]]ów''.