Wersja z 00:00, 8 mar 2019 edytuj Paweł Ziemian BOT (dyskusja \| edycje) Boty 1 384 060 edycji m Poprawiam szablon cytowania ← poprzednia edycja		Wersja z 18:32, 9 mar 2019 edytuj anuluj edycję Salicyna (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 63 713 edycji lit., int. następna edycja →
Linia 38: ; [[Łodyga]] : Wzniesiona, walcowata (rzadko na szczycie nieco trójkanciasta)<ref name=china/>, o średnicy ok. 1 mm<ref name=america>{{Cytuj stronę \| url = http://www.efloras.org/florataxon.aspx?flora_id=1&taxon_id=242357811 \| tytuł = Eriophorum angustifolium \| praca = Flora of North America \| opublikowany = eFloras.org \| data dostępu = 2015-05-25}}</ref>, gładka, pełna, o wysokości zazwyczaj 30-60 cm<ref name=mowszowicz-1979/>, rzadziej do ponad 100 cm<ref name=china/>. ; [[Liść\|Liście]] : Łodygowe w liczbie od 1 do 3<ref name=china/>. Blaszka liściowa skórzasta, wąska (2-4, rzadko do 8 mm szerokości), rynienkowata lub płaska, ostrogrzbiecista, zakończona ostrym, trójkanciastym końcem, na brzegach szorstka<ref name=china/><ref name=mowszowicz-1979/><ref name=america/>. Liście otulają [[pochwa liściowa\|pochwiasto]] łodygę, na połączeniu blaszki i ciemnoczerwonej do czarnej pochwy znajduje się [[języczek liściowy]]<ref name=philips/>. Blaszka liści jest krótsza od łodygi (do 40 cm długości)<ref name=america/>. ; [[Kwiat]]y : Zebrane w 3–5 [[kłos]]ków<ref name=mowszowicz-1979/> (~~rzadkiej~~rzadziej mniej lub więcej – od 1 do 10<ref name=china/>). Kłoski jajowate do wydłużonych (10-15 × 5-7 mm<ref name=china/>) zebrane są w luźną rozrzutkę wyrastającą w kątach 1-3 liściowatych [[podsadka\|podsadek]]. Podsadki osiągają do 12 cm długości, ich pochwy są czarniawe<ref name=america/>. Szypuły kłosów są nierównej długości (5–60 mm<ref name=america/>), spłaszczone, gładkie, rzadziej nieco szorstkie<ref name=america/>, początkowo wzniesione, a po przekwitnięciu zwisające<ref name=china/>. Kwiaty wyrastają w kątach [[przysadka (botanika)\|przysadek]] lancetowatych lub jajowatych o długości ok. 5 mm<ref name=china/> (rzadziej do 10 mm<ref name=america/>), jasnobrązowych do brunatnych, z wyraźnym nerwem, na szczycie zaostrzonych<ref name=america/><ref name=mowszowicz-1979/> (według niektórych źródeł tępych<ref name=china/>). Kwiaty obupłciowe (rzadko też słupkowe<ref name=philips/>) z [[okwiat]]em składającym się z 10 lub więcej<ref name=america/> gładkich i prostych włosków<ref name=mowszowicz-1979/>, w początkowym okresie kwitnienia o długości tylko ok. 4 mm<ref name=china/>, z czasem wydłużające się do 15–30 mm podczas owocowania<ref name=america/>. [[Pręcik (botanika)\|Pręciki]] trzy, o długości 2–5 mm, z równowąskimi [[pylnik]]ami<ref name=china/><ref name=america/>. [[Słupek]] smukły, zakończony trzema [[znamię (botanika)\|znamionami]]<ref name=china/>. ; [[Owoc]]e: Drobne [[orzech (botanika)\|orzeszki]], odwrotnie jajowate, zaostrzone, nieco trójkanciaste, jasnobrunatne<ref name=mowszowicz-1979/> lub czarne<ref name=china/><ref name=america/>. Osiągają 2–3 mm długości i 1 mm średnicy<ref name=china/>. Otoczone są trwałym okwiatem tworzącym pęk długich, białych włosków<ref name=klos/>. <gallery mode="packed"> Linia 90: Naukowa nazwa rodzajowa ''Eriophorum'' wymyślona została przez Linneusza jako złożenie z dwóch greckich słów – εριων (érion, „wełna”) i -φόρος (-phoréo, „noszę”) ze względu na puch powstający z przekwitających kwiatów. Nazwa gatunkowa ''angustifolium'' powstała z dwóch łacińskich słów – ''angustus'' („wąski”) i ''folium'' („liść”)<ref name="rejewski">{{Cytuj książkę \| autor = Marian Rejewski \| tytuł = Pochodzenie łacińskich nazw roślin polskich \| miejsce = Warszawa \| data = 1996 \| strony = 67 \| isbn = 83-05-12868-7}}</ref>. Polską [[Biologiczne nazewnictwo zwyczajowe\|nazwą zwyczajową]] dla tego gatunku (i innych z rodzaju, które najwyraźniej nie ~~tyły~~były rozróżniane) była „wełnianka”, „wełnica” i „kucutka”<ref name=majewski>{{cytuj książkę\|imię=Erazm \|nazwisko=Majewski \|tytuł=Słownik nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich. T. II \|miejsce=Warszawa \|rok=1894 \|strony=312 \|wydawca=Nakładem autora}}</ref>. U [[Jan Krzysztof Kluk\|Krzysztofa Kluka]] (1805) gatunek nazwany za nazwą naukową Linneusza „wełnianką wielokłosową”<ref name=kluk/>. W pierwszym wydaniu „Roślin polskich” (1924) gatunek nazwany został „wełnianką wąskolistną”<ref name="szafer_kulczynski">{{Cytuj książkę \| autor = Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski \| tytuł = Rośliny polskie \| wydawca = Książnica Atlas \| miejsce = Lwów, Warszawa \| data = 1924 \| strony = 65 \| isbn = 83-01-05287-2}}</ref> i później w piśmiennictwie XX wieku nazwa ta została utrwalona<ref name="szafer_kulczynski_2">{{Cytuj książkę \| autor = Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski \| tytuł = Rośliny polskie \| wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe \| miejsce = Warszawa \| data = 1988 \| strony = \| isbn = 83-01-05287-2}}</ref><ref name="checklist2002">{{VascularPlantsPoland\|2002}}</ref>. == Zagrożenie i ochrona ==

Wełnianka wąskolistna: Różnice pomiędzy wersjami