Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn: Różnice pomiędzy wersjami

W dwudziestoleciu międzywojennym Anglicy grali natomiast coraz więcej meczów na kontynencie. Pierwszy miał miejsce 12 lat po ostatniej ich wizycie w Europie, 21 maja 1921. Rywalem była [[Reprezentacja Belgii w piłce nożnej mężczyzn|Belgia]], a mecz odbył się w [[Bruksela|Brukseli]]. ''Lwy Albionu'' wygrały bez większych problemów 2:0<ref>[http://www.englandstats.com/matchreport.php?mid=126 Raport]</ref>, choć mogły zdobyć jeszcze jednego gola – [[George Wilson (1892–1961)|George Wilson]] spudłował karnego. O tym, że Anglicy nie darzyli rywala zbyt wielką estymą, może świadczyć fakt, że dla siedmiu graczy – [[Howard Baker (piłkarz)|Howarda Bakera]], [[Jack Fort|Jacka Forta]], [[Albert Read|Alberta Reada]], [[Percy Barton|Percy’ego Bartona]], [[Archibald Rawlings|Archibalda Rawlingsa]], [[Jimmy Seed|Jimmy’ego Seeda]] i [[George Harrison (piłkarz)|George’a Harrisona]] – był to dopiero pierwszy mecz w narodowych barwach. Oprócz Seeda i Bartona zakończył też on karierę reprezentacyjną tych piłkarzy, bądź był dla nich przedostatnim. W rewanżu, który odbył się niecałe dwa lata później – 19 marca 1923 na Wembley Anglicy potwierdzili swoją wyższość nad ''Czerwonymi Diabłami'', wygrywając aż 6 do 1. Gole zdobyli [[Kenneth Hegan]] (dwa), [[David Mercer]] (jedyne trafienie w barwach narodowych), [[Henry Chambers]], [[Norman Bullock]] i wspominany wcześniej [[Jimmy Seed]]. Belgowie odpowiedzieli trafieniem [[Honoré Vlaminck]]a w 16 minucie.

Reprezentacja Anglii, której szkielet zbudowany był wciąż z zawodników, którzy dwa lata wcześniej zdobyli czwarte miejsce na mundialu (obrońcy [[Stuart Pearce]] i [[Des Walker]], pomocnik [[David Platt]], napastnik [[Gary Lineker]]), w dwóch pierwszych meczach turnieju – z [[Reprezentacja Danii w piłce nożnej mężczyzn|Danią]] i [[Reprezentacja Francji w piłce nożnej mężczyzn|Francją]] – zanotowała bezbramkowe remisy. I tak jak wobec obrońców [[Andy Sinton|Andy’ego Sintona]], który po pierwszym spotkaniu zastąpił [[Keith Curle|Keitha Curle'a]], Pearce'aPearce’a, [[Martin Keown|Martina Keowna]] i Walkera, oraz bramkarza 33-letniego [[Chris Woods|Chrisa Woodsa]], dotychczasowego zmiennika [[Peter Shilton|Petera Shiltona]], nie wysuwano większych pretensji, tak atak z Linekerem na czele raził – zdaniem komentatorów – nieskutecznością. Taylor nie potrafił się zdecydować kto powinien być partnerem 32-letniego zawodnika [[Tottenham Hotspur F.C.|Tottenhamu Hotspur]], w każdym meczu w pierwszej jedenastce grał inny napastnik. Najpierw 20-letni [[Alan Smith (I)|Alan Smith]], w spotkaniu z Francją dwa lata starszy, debiutujący na wielkiej imprezie [[Alan Shearer]], a w ostatnim wystąpił nominalny ofensywny pomocnik [[Tony Daley]]. Zresztą w decydującym o awansie meczu z gospodarzami turnieju [[Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej mężczyzn|Szwedami]] Anglicy w końcu się przełamali i strzelili gola (Platt), ale podopieczni [[Tommy Svensson|Tommy’ego Svenssona]] odpowiedzieli dwoma trafieniami i ''Synowie Albionu'' bez zwycięstwa pożegnali się z mistrzostwami na ostatnim miejscu w grupie.

Po rezygnacji Roya Hodgsona, 22 lipca 2016 roku trenerem angielskiej ekipy został [[Sam Allardyce]]. Na początku września tego samego roku Anglicy rozpoczęli swoje zmagania w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2018 w Rosji. Los przydzielił ich do grupy F razem ze Szkocją, Słowenią, Litwą, Słowacją i Maltą. Pierwsze spotkanie eliminacyjne zakończyło się wyjazdowym zwycięstwem „Synów Albionu” nad Słowacją 1:0. Jak się później okazało był to jedyny, a zarazem ostatni mecz Allardyce'a w roli selekcjonera kadry. 27 września został on dyscyplinarnie zwolniony w związku z aferą korupcyjną. W zamian za 400 tys. funtów od azjatyckiej spółki „Far East” miał pomóc jej w ominięciu przepisów dotyczących transferów zawodników<ref>{{Cytuj |tytuł=Sam Allardyce zwolniony po skandalu |czasopismo=Onet Sport |data=2016-09-27 |data dostępu=2016-10-10 |url=http://eurosport.onet.pl/pilka-nozna/eliminacje-ms/sam-allardyce-zwolniony-po-skandalu/bwdw03 |język=pl}}</ref> Jeszcze tego samego dnia jego tymczasowym następcą na tym stanowisku został [[Gareth Southgate]], który po poprowadzeniu reprezentacji w czterech meczach został ogłoszony jej nowym selekcjonerem<ref>{{Cytuj | url=http://www.sport.pl/mundial/1,154361,21053348,gareth-southgate-selekcjonerem-reprezentacji-anglii.html | tytuł=Gareth Southgate selekcjonerem reprezentacji Anglii<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.sport.pl | język=pl | data dostępu=2017-11-26}}</ref>. Reprezentacja pod wodzą Southgate'a dokończyła eliminacje pewnie je wygrywając (26 punktów po ośmiu zwycięstwach i dwóch remisach w dziesięciu meczach) i bezpośrednio awansując na mundial w Rosji.