Krzysztof Niemirowicz Szczytt (zm. 1720): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) drobne techniczne |
|||
Linia 17:
|matka = Anna Tukowiczówna
|mąż =
|żona = x I v. Ludwika Chreptowiczówna<br />
|dzieci = ''z Katarzyną Bennettówną''<br />
|odznaczenia =
|commons =
Linia 36:
Poseł z woj. połockiego na sejmy zwyczajne w 1688 i 1692-1693 oraz nadzwyczajny w 1693, na którym podpisał Manifest, zarzucający królowi [[Jan III Sobieski|Janowi III]] pozostawienie państwa bez rady i obrony. Poseł z woj. połockiego na sejm 1695. Uczestniczył w konwokacji w 1696 w Warszawie, a po zerwaniu sejmu w konfederacji generalnej. Od 1697 chorąży połocki.
W 1697 porzucił stronnictwo sapieżynskie i przystał do republikantów, zwalczających dominację Sapiehów na Litwie. Na elekcji 1697 głosował na Fryderyka Augusta, elektora saskiego. Reprezentował woj. połockie na koronacji [[August II Mocny|Augusta II]], a później na sejmie pacyfikacyjnym 1699, gdzie został wybrany do deputacji ds. spisania konstytucji i wysłanej do króla w sprawie wyprowadzenia wojsk saskich.
W 1700 w Wilnie podpisał akt zgody republikantów z Sapiehami (nie wszedł w życie). W tym samym roku jako rotmistrz chorągwi pancernej wraz z kasztelanem [[Michał Kazimierz Pac (kasztelan połocki)|Michałem Kazimierzem Pacem]] przeprowadził popis pospolitego ruszenia szlachty połockiej. Dowodząc chorągwią pancerną wystawioną z woj. połockiego, wziął udział w zwycięskiej [[Bitwa pod Olkienikami|bitwie pod Olkienikami]] (18.XI.1700). Z ramienia ruchu republikanckiego podpisał akt powierzenia [[August II Mocny|Augustowi II]] władzy absolutnej na Litwie ([[postanowienie wileńskie]]) z 24 listopada 1700.
Linia 42:
Jako deputat z woj. połockiego w 1701 uczestniczył w zjazdach republikantów w Różanej, [[Wilno|Wilnie]] i [[Grodno|Grodnie]]. Jako poseł z woj. połockiego w obradach rad konfederackich w Warszawie i Toruniu w 1702 (powołanych pod Sandomierzem t.r.) i w zjeździe republikantów w Wilnie, gdzie w 1703 zawiązano konfederację generalną W.X.Lit. w obronie [[August II Mocny|Augusta II]] (był jednym z 12 posłów wydelegowanych do przekazania królowi podjętych decyzji). Brał udział w obradach konfederackiej rady malborskiej (1703). Na sejmie lubelskim 1703 obrany deputatem do [[Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego|trybunału skarbowego]], a na zjeździe generalnym pod Sandomierzem 1704 na deputata do sądów [[Konfederacja sandomierska 1704|konfederacji sandomierskiej]]. Uczestniczył w obradach rady konfederacji sandomierskiej w Grodnie (1705).
Związany z hetmanem polnym lit. [[Michał Serwacy Wiśniowiecki|Michałem Wiśniowieckim]], dzięki któremu pod koniec 1702 otrzymał [[Cześnik wielki litewski|cześnikowstwo lit.]], zatrzymując dożywotnio chorąstwo połockie. W 1704 uczestniczył w walkach na Żmudzi z wojskami sapieżyńsko-szwedzkimi, w tym zwycięsko w starciu pod Szkudami z dywizją [[Krzysztof Kieżgajło Zawisza|Krzysztofa Kieżgajło-Zawiszy]]. W latach 1706-1707 znajdował się w obozie hetmana Wiśniowieckiego w [[Kowno|Kownie]].
W 1707 podpisał akt interregnum w [[Lublin]]ie. W 1708 prowadził walki z siłami rosyjsko-litewskimi [[Grzegorz Antoni Ogiński|Grzegorza Ogińskiego]] i wraz z obozem Wiśniowieckiego zaakceptował panowanie [[Stanisław Leszczyński|Stanisława Leszczyńskiego]].
W 1709 zaaprobował powrót do władzy [[August II Mocny|Augusta II]] i porzucił obóz Wiśniowieckiego, wiążąc się z dworem i hetmanem [[Stanisław Ernest Denhoff|Stanisławem Denhoffem]]. Od 1709 do 1716 posiadał w armii lit. chorągiew petyhorską.
W 1710 posłował z woj. połockiego i armii lit. na [[Walna Rada Warszawska|Walną Radę Warszawską]], na której potwierdzono jego obór na deputata do [[Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego|trybunału skarbowego lit.]] W 1713 został [[Kasztelanowie smoleńscy|kasztelanem smoleńskim]] i rozpoczął starania o woj. mścisławskie. Brał udział w [[Sejm niemy|sejmie niemym]] (1717), na którym obrano go na deputata do trybunału skarbowego lit.
== Dobra i fundacje ==
Zgromadził znaczny majątek, przede wszystkim w woj. połockim. Należały do niego m.in. [[Prozoroki]], Komorowszczyzna, Ososkowo, Lisno, Hlińce, Chociemicze, Uroda, [[Uszacz (obwód witebski)|Uszacz]], [[Datnów]], Jałówka, Sanniki, [[Kożangródek]], Nowy Dworzec, Bołotnica, [[Arechauna (rejon połocki)|Orzechowo]], Mirowlany, Mojsiewicze, Połoczany, Swile, Klepacze, Poniewieże.
Druga żona zapisała mu prawo do starostwa jaśwojńskiego, które w 1717 przekazał synowi [[Józef Szczytt (zm. 1745)|Józefowi]].
Linia 108:
[[Kategoria:Posłowie na sejm 1699]]
[[Kategoria:Szczyttowie herbu Jastrzębiec|Krzysztof]]
[[Kategoria:Zmarli w 1720]]
| |||