Partia Pracy (Wielka Brytania): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
drobne techniczne
Linia 22:
Historycznie zauważalny był duży wpływ ekonomii [[keynesizm|keynesowskiej]], partia domagała się redystrybucji bogactw i zwiększenia [[Interwencjonizm|interwencjonizmu gospodarczego]]. W manifeście wyborczym z października 1974 roku, model opodatkowania postrzegany był jako środek do realizacji redystrybucji bogactw<ref>Brian Lund "Distributive Justice and Social Policy" in Michael Lavalette & Alan Pratt (ed.) Social Policy: Theories, Concepts and Issues, London:Sage, 2006, s.111</ref>. Następnie partia zwróciła się w stronę budowy [[państwo opiekuńcze|państwa opiekuńczego]] z rozbudowanym systemem ochrony zdrowia i praw pracowniczych.
 
Od późnych lat 80., partia przyjęła politykę [[Wolny rynek|wolnorynkową]]<ref>[http://www.theguardian.com/politics/2011/apr/07/labour-pro-business-ed-miliband Mulholland, Helene (7 kwietnia 2011). "Labour will continue to be pro-business, says Ed Miliband"]. [[The Guardian]]]</ref>, przez co wielu obserwatorów opisuje obecną Partię Pracy jako socjaldemokratyczną lub partię trzeciej drogi (dawniej partia opisywana była jako demokratyczno-socjalistyczna). Jeszcze według innych komentatorów zmiany w Partii Pracy zaszły tak daleko że nie możliwe jest opisanie jej jako partii socjaldemokratycznej<ref>Lavelle, Ashley (2008). ''The Death of Social Democracy'', Political Consequences for the 21st Century. Ashgate</ref>.
 
Partyjne manifesty wyborcze od 1992 roku nie zawierają terminu ''socjalizm''. Nowa wersja klauzuli IV, w dalszym ciągu potwierdza przynależność Partii Pracy do ruchu [[socjalizm demokratyczny|socjalizmu demokratycznego]]. W miejsce publicznej własności przemysłu, laburzyści domagają się modelu konkurencyjnego i rynkowego<ref>Tudor Jones ''Remaking the Labour Party: From Gaitskell to Blair'', Londyn: Routledge, 1996, s.107</ref>.