Onufry Zagłoba: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy
Linia 49:
Pojawia się już na początku ''[[Ogniem i mieczem]]'' w karczmie w [[Czehryń|Czehryniu]] i od razu daje się poznać jako hulaka i pijaczyna. O jego wcześniejszych przygodach wiadomo niewiele, ze wzajemnie ze sobą sprzecznych i często nieprawdopodobnych autorelacji. Twierdzi, że przemierzył wiele krajów, szczególnie na wschód od terenów [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]], mówi m.in. o [[Półwysep Krymski|Krymie]], Galacie, [[Turcja|Turcji]] i [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]. W dalszym rozwoju akcji jest jednym z głównych bohaterów. Masakra Kurcewiczów, dokonana przez [[Jurko Bohun|Bohuna]], budzi w nim poczucie przyzwoitości. Wykrada [[Helena Kurcewiczówna|Helenę Kurcewiczównę]] z rąk Kozaka i ucieka z nią przez ziemie ogarnięte [[powstanie Chmielnickiego|powstaniem Chmielnickiego]]. Zaskarbia sobie tym dozgonną wdzięczność Heleny i Skrzetuskiego, którzy niejako „adoptują” go i tytułują „ojcem”. Razem z [[Michał Wołodyjowski|Michałem Wołodyjowskim]], [[Longinus Podbipięta|Longinem Podbipiętą]] i [[Jan Skrzetuski|Janem Skrzetuskim]] tworzą kompanię przyjaciół i przeżywają wiele przygód. Bierze udział w obronie [[Zbaraż]]a, gdzie m.in. wsławia się zabiciem dowódcy [[Kozacy|kozackiego]] – Burłaja.
 
W ''[[Potop (powieść)|Potopie]]'' pierwszy okrzykuje [[Janusz Radziwiłł (hetman wielki litewski)|Janusza Radziwiłła]] zdrajcą. Potem wsławia się uwolnieniem siebie i towarzyszy z niewoli księcia, podszywając się pod wuja oficera [[Roch Kowalski|Rocha Kowalskiego]] i upijając go. Przyłącza się u boku Michała Wołodyjowskiego i Skrzetuskich do konfederatów. Bywa zawsze blisko dowódców, m.in. [[Stefan Czarniecki|Czarnieckiego]] i [[Jan Sobiepan Zamoyski|Zamoyskiego]]. U szczytu powodzenia zostaje wybrany [[regimentarz]]em. Szanowany za pomysły, inteligencję i bystre maksymy, np., gdy [[Karol X Gustaw|Karol Gustaw]] chciał oddać Zamoyskiemu [[województwo lubelskie]] w dziedziczne władanie za otworzenie bram [[Zamość|Zamościa]], Zagłoba podpowiedział Zamoyskiemu: ''Ofiaruj, wasza dostojność, królowi szwedzkiemu w zamian Niderlandy.''
 
W ''[[Pan Wołodyjowski|Panu Wołodyjowskim]]'' jest już dość wiekowym szlachcicem, który najpierw fortelem wydobywa Michała Wołodyjowskiego z zakonu i pomaga mu w powrocie do rycerskiego życia, potem zaś towarzyszy Michałowi i jego małżonce, Basi w życiu w Chreptiowie, na rubieżach Rzeczypospolitej.
Linia 56:
 
== Geneza postaci ==
[[Marceli Kosman]] wywodzi postać Zagłoby od postaci z literatury światowej: [[Homer]]owskiego [[Odyseusz]]a, [[Pyrgopolinik]]a z komedii ''[[Żołnierz samochwał]]'' [[Plaut]]a i, przede wszystkim, [[Falstaff|Johna Falstaffa]] z trzech sztuk [[William SzekspirShakespeare|Szekspira]]. Oprócz tego pewnych wzorów pisarzowi dostarczyli jego znajomi: poznany w [[Stany Zjednoczone|USA]] emigrant, kapitan Rudolf Korwin Piotrowski, teść Kazimierz Szetkiewicz, dziennikarz warszawski Władysław Olendzki<ref name="kosman">{{Cytuj książkę |nazwisko = Kosman | imię = Marceli | autor link = | tytuł = Na tropach bohaterów Trylogii | wydawca = Książka i Wiedza | miejsce = Warszawa | rok = 1996 | strony = 201 | isbn = 83-05-12833-4}}</ref>.
 
== Charakterystyka postaci ==