Wasyl Petrowicz: Różnice pomiędzy wersjami

|wikicytaty =

}}

 

Wasyl<ref>Także Vasilije (T. Wasilewski, ''Historia Jugosławii'', s. 223)</ref> był bratankiem [[Daniel I|Daniły Petrowicza]], władyki Cetynii w latach 1697–1735. Po śmierci Daniły godność władyki i związaną z nią władzę objął inny bratanek Daniły [[Sawa Petrowicz|Sawa]]. W 1750 r. Sawa, przebywający w Rosji przekazał rządy Wasylowi, który został w [[Belgrad]]zie wyświęcony na władykę przez [[patriarcha Serbii|patriarchę]] [[Arseniusz IV (patriarcha Serbii)|Arseniusza IV]]. Nowy władyka próbował początkowo porozumiewać się z [[Austria|Austrią]]. W następnych latach zbliżył się do [[Rosja|Rosji]], do której podróżował trzykrotnie snując często fantastyczne plany współpracy. Za swoim pierwszym pobytem w Rosji w 1753 r., proponował, aby car przybrał tytuł księcia Czarnogóry wraz z [[Primorje]]m i Brdami. W następnym roku wydał w [[Moskwa|Moskwie]] ''Historię Czarnogóry'' – rodzaj historyczno-politycznego memoriału, w którym przedstawiał swój program. Powtórnie udał się do Rosji 2 listopada 1756 r. w przededniu wielkiego najazdu wezyra [[Bośnia (region)|bośniackiego]] Mehmeda-paszy, który według [[Wenecja]]n najechał Czarnogórę, bronioną przez namiestnika Stana Radonjicia, na czele 40-tysięcznej armii. Wyprawa turecka została odparta i na początku 1757 r. został zawarty rozejm w [[Nikšić|Nikšiciu]]. Wkrótce potem Wasyl powrócił do kraju. W 1763 r. wystąpił z programem zjednoczenia wszystkich ziem serbskich. W 1765 r. wyruszył po raz ostatni do Rosji. Zmarł w [[Petersburg]]u 21 marca 1766 r. Po jego śmierci do władzy powrócił Sawa Petrowicz<ref name="Fel223">{{cytuj książkę |tytuł= Historia Jugosławii |nazwisko r= Wasilewski |imię r= Tadeusz |strony= 223}}</ref>.