Mariah Carey: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
m drobne techniczne |
||
Linia 68:
W 2002 roku Carey została obsadzona w niezależnym filmie ''Kłopoty na zamówienie'' wraz z [[Mira Sorvino|Mirą Sorvino]] i [[Melora Walters|Melorą Walters]] , które zagrały jako kelnerki w restauracji obsługiwanej przez gangsterów. Premiera odbyła się na [[Sundance Film Festival|festiwalu filmowym w Sundance]] i otrzymała ogólnie negatywną krytyczną odpowiedź, chociaż pochwalono wizerunek postaci Carey. [[Fox News Channel|Fox News]] określiło ją jako „[[Thelma Ritter]] na nowe tysiąclecie”, i napisało o niej: „(...) Udaje jej się uzyskać odpowiedni śmiech (w danej sytuacji)”<ref>{{Cytuj |autor = Roger Friedman |tytuł = Mariah Makes Good in Mob Movie |data = 2002-01-14 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = [[Fox News Channel]] |url = http://www.foxnews.com/story/2002/01/14/mariah-makes-good-in-mob-movie.html |język = en}}</ref>. Później, w tym samym roku, Carey wykonała [[Hymn Stanów Zjednoczonych Ameryki|amerykański hymn narodowy]], by zdobyć pozytywne noty podczas [[Super Bowl XXXVI]], na stadionie [[Mercedes-Benz Superdome]] w [[Nowy Orlean|Nowym Orleanie]]<ref>{{Cytuj |autor = George Willis |tytuł = Safe to say, Super Bowl was one major success |czasopismo = [[New York Post]] |data = 2002-02-05 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = nypost.com |archiwum = https://web.archive.org/web/20120724215016/http://pqasb.pqarchiver.com/nypost/access/105343986.html?dids=105343986%3A105343986&FMT=ABS&FMTS=ABS%3AFT&type=current&date=Feb+05%2C+2002&author=George+Willis&pub=New+York+Post&desc=SAFE+TO+SAY%2C+SUPER+BOWL+WAS+ONE+MAJOR+SUCCESS&pqatl=google |język = en}}</ref>. Pod koniec 2002 roku, Carey wydała swój kolejny album studyjny ''[[Charmbracelet]]'', który określiła jako „nowe życie za życia”<ref name=":21" />. Choć wydany w następstwie albumu ''Glitter'' i powrotu Carey na scenę muzyczną, ''Charmbracelet'' miał umiarkowaną sprzedaż, jakość wokalu Carey była krytykowana, „[[The Boston Globe]]” ogłosiło, że „album jest najgorszy w jej karierze i ujawnił głos, który nie jest już zdolny ani do gimnastyki opartej na grawitacji, ani do miękkich dźwięków”<ref>{{Cytuj |autor = Joan Anderman |tytuł = For Carey, The Glory's gone but The Glitter lives on |czasopismo = [[The Boston Globe]] |data = 2003-09-10 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = boston.com |url = https://pqasb.pqarchiver.com/boston/doc/404864532.html?FMT=ABS&FMTS=ABS:FT&type=current&date=Sep%2010,%202003&author=Joan%20Anderman,%20Globe%20Staff&pub=Boston%20Globe&edition=&startpage=&desc=FOR%20CAREY,%20THE%20GLORY%27S%20GONE%20BUT%20THE%20GLITTER%20LIVES%20ON |język = en}}</ref>. Redaktor AllMusic, Stephen Thomas Erlewine wyrażał podobne uczucia i pisał: „Największym problemem jest to, że głos Mariah jest nagrywany w strzępach na całej płycie, nie może już dłużej gruchać ani cicho nucić, ani też nie może wykonywać swoich charakterystycznych, grających w sprzeczności ruchów wokalnych”<ref>{{Cytuj |autor = Stephen Thomas Erlewine |tytuł = Charmbracelet (Mariah Carey) |data = 2002-12-03 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = [[AllMusic]] |url = https://www.allmusic.com/album/charmbracelet-mw0000226447 |język = en}}</ref>.
W kwietniu 2003 roku Carey ogłosiła, że będzie koncertować w bieżącym roku<ref name=":22">{{Cytuj |autor = Joseph Patel |tytuł = Mariah Carey maps out Intimate Evening' Tour |data = 2003-06-16 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = mtv.com |url = http://www.mtv.com/news/1472736/mariah-carey-maps-out-intimate-evening-tour/ |język = en}}</ref>. Trasa zatytułowana ''The Charmbracelet World Tour: An Intimate Evening with Mariah Carey'' rozgrywająca się w [[Ameryka Północna|Ameryce Północnej]] i [[Azja Wschodnia|Azji Wschodniej]] przez trzy miesiące, odbywała się zazwyczaj w mniejszych salach, a nie arenach<ref>{{Cytuj |autor = Joseph Patel |tytuł = Mariah Carey scraps arena tour, opts to get more intimate |data = 2003-05-16 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = mtv.com |url = http://www.mtv.com/news/1471917/mariah-carey-scraps-arena-tour-opts-to-get-more-intimate/ |język = en}}</ref>. W Stanach Zjednoczonych pokazy odbywały się w kinach i na coś, co miało większy wpływ na [[Broadway (teatr)|Broadway]]. Mariah opisała koncerty w następujący sposób: „Jest o wiele bardziej intymnie, dzięki czemu poczujesz się jakbyś miał doświadczenie, doświadczasz nocy ze mną”<ref name=":22" />. Gdy mniejsze produkcje były rezerwowane na całej trasie przez państwowe pieniądze, Carey występowała na stadionach w Azji i Europie, występując dla tłumu ponad 35 tysięcy osób w [[Manila|Manili]] (stolicy [[Filipiny|Filipin]]), 50 tysięcy w [[Malezja|Malezji]] i ponad 70 tysięcy ludzi w [[Chińska Republika Ludowa|Chinach]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Mariah's Malaysia Concert ill-timed, Muslim Leader says |czasopismo = San Jose Mercury News |data = 2004-01-16 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = mercurynews.com |url = http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=SJ&s_site=mercurynews&p_multi=SJ&p_theme=realcities&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=1002404456D02378&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM |język = en}}</ref>. W Wielkiej Brytanii stał się pierwszym tournée Carey oprócz [[Londyn]]u, pierwszymi rezerwacjami aren w [[Glasgow]], [[Birmingham]] i [[Manchester]]ze<ref>{{Cytuj |tytuł = Mariah adds UK to world tour |data = 2003-05-31 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = news.bbc.co.uk |url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/2932336.stm |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = James Smart |tytuł = Mariah Carey SECC, Glasgow |czasopismo = [[The Guardian]] |data = 2003-10-27 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = theguardian.com |url = https://www.theguardian.com/music/2003/oct/27/popandrock.mariahcarey |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Martyn Hett |tytuł = 10 reasons to love Mariah Carey |czasopismo = Manchester Evening News |data = 2016-03-18 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = manchestereveningnews.co.uk |url = http://www.manchestereveningnews.co.uk/whats-on/music-nightlife-news/mariah-carey-great-manchester-arena-11060444 |język = en}}</ref>. Koncerty z cyklu ''Charmbracelet World Tour'', zebrały generalnie pozytywne opinie krytyków muzycznych i uczestników, z których wiele komplementowało jakość wokalu Carey na żywo, a także całą produkcję
==== 2004–2007: Odzyskanie renomy wraz z ''The Emancipation of Mimi'' ====
[[Plik:Mariah Carey & L.A. Reid 2005.jpg|mały|199x199px|Mariah na uroczystości prasowej, wraz z byłym szefem [[Island Records]], [[L.A. Reid]]em w 2005 roku.]]
Przez cały okres 2004 roku, Carey skupiała się na komponowaniu materiału na swój dziesiąty studyjny album ''[[The Emancipation of Mimi]]'' z 2005 roku. Carey pracowała głównie z [[Jermaine Dupri]], a także [[Bryan Michael Cox|Bryanem-Michaelem Cox'em]], [[Manuel Seal|Manuelem Seal]], [[The Neptunes]] i [[Kanye West]]em<ref name=":23">{{odn|Ehrlich
25 września 2005 roku Carey ustanowiła kolejny rekord, stając się pierwszą kobietą, która zajęła pierwsze dwa miejsca na Hot 100. „We Belong Together” pozostała na pierwszym miejscu, a jej kolejny singiel „[[Shake It Off (singiel Mariah Carey)|Shake It Off]]” uplasował się na drugim miejscu<ref name=":24" />. Na liście końcoworocznej Hot 100 „Billboard'u” z 2005 roku, piosenka „We Belong Together” została uznana za piosenkę numer jeden, pierwszą w karierze Carey w zestawieniu podsumującym przeboje w ciągu roku. Oprócz niej, na liście na pozycji piętnastej znalazł się utwór „Shake It Off”<ref>{{Cytuj |tytuł = 2005 Year End Charts |czasopismo = [[Billboard (tygodnik)|Billboard]] |data = 2005-11-26 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = billboard.biz |archiwum = https://web.archive.org/web/20100122230023/http://www.billboard.biz/bbbiz/charts/yearendcharts/2005/hsititl.jsp |język = en}}</ref>. „Billboard” umieścił „We Belong Together” na dziewiątej pozycji w rankingu Billboard Hot 100 wszech czasów i został uznany za najbardziej popularną piosenkę z pierwszej dekady [[XXI wiek]]u według tego czasopisma muzycznego<ref>{{Cytuj |tytuł = Decade End Charts |czasopismo = [[Billboard (tygodnik)|Billboard]] |data = 2011-08-19 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = billboard.biz |archiwum = https://web.archive.org/web/20110630055536/http://www.billboard.biz/bbbiz/charts/decadeendcharts/2009/hot100-songs |język = en}}</ref>. Album zdobył dziesięć nominacji do nagrody Grammy w latach 2006-2007: osiem w roku 2006 za oryginalną wersję (najwięcej nominacji otrzymała Carey w ciągu jednego roku), i dwie w 2007 roku za wersję ''Ultra Platinum'' (z której „[[Don't Forget About Us]]” stał się jej siedemnastym przebojem numerem jeden). W 2006 roku Carey wygrała trzy nagrody Grammy w kategoriach: „Najlepsze [[Adult contemporary|Contemporary]] R&B” (za album ''The Emancipation of Mimi''), „Najlepsza kobieca wokalistka R&B” i „Najlepsza piosenka R&B” (dla „We Belong Together”)<ref>{{Cytuj |autor = Edna Gundersen |tytuł = Carey, West, Legend lead the Grammy pack |czasopismo = [[USA Today]] |data = 2006-02-02 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = usatoday.com |url = https://usatoday30.usatoday.com/life/music/awards/grammys/2005-12-08-grammy-nominations_x.htm |język = en}}</ref>. Album ''The Emancipation of Mimi'' był najlepiej sprzedającym się albumem w Stanach Zjednoczonych w 2005 roku, sprzedano prawie pięć milionów sztuk. Był to pierwszy album solowy artystki, który stał się albumem roku i ponowił rekord [[Alanis Morissette]] z płytą ''[[Jagged Little Pill]]'', która wyprzedziła coroczną listę sprzedaży w 1996 roku<ref>{{Cytuj |autor = Amy Ryan |tytuł = Mariah Carey has the year's top-selling CD |czasopismo = [[Entertainment Weekly]] |data = 2005-12-29 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = ew.com |url = http://www.ew.com/article/2005/12/29/sorry_fiddy_mar/ |język = en}}</ref>. Pod koniec 2005 roku [[International Federation of the Phonographic Industry|Międzynarodowa Federacja Przemysłu Fonograficznego]], zwana skrótowo IFPI, poinformowała, że album Mariah sprzedał się w nakładzie ponad 7 milionów 700 tysięcy egzemplarzy na całym świecie, i był drugim najlepiej sprzedającym się albumem roku po albumie zespołu [[Coldplay]] ''[[X&Y]]''. Był to najlepiej sprzedający się album na świecie autorstwa solowej i żeńskiej artystki<ref>{{Cytuj |tytuł = Top 50 Global Best Selling Albums for 2005 (physical and digital album formats included |data = 2011-05-19 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = musikindustrie.de |url = https://www.webcitation.org/5yo3FJpPO?url=http://www.musikindustrie.de/uploads/media/top50-2005.pdf |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Coldplay top 2005's global charts |data = 2006-03-31 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = news.bbc.co.uk |url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4865716.stm |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Coldplay tops worldwide sales for 2005 |data = 2006-03-31 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = cbc.ca |archiwum = https://web.archive.org/web/20080617025339/http://www.cbc.ca/arts/story/2006/03/31/musicsales-coldplay.html |język = en}}</ref><ref name=":25">{{Cytuj |tytuł = Mariah launches The Emacipation of Mimi: Ultra platinum edition as „Don't Forget About Us” heads to top of charts |data = 2005-11-14 |data dostępu = 2018-04-29 |opublikowany = universalmusic.com |url = https://www.universalmusic.com/mariah-launches-the-emancipation-of-mimi-ultra-platinum-edition-as-dont-forget-about-us-heads-to-top-of-charts/ |język = en}}</ref>. Do tej pory, sprzedaż wydawnictwa szacuje się na 10<ref name=":25" />–12 milionów egzemplarzy<ref>{{Cytuj |autor = Ben Thompson |tytuł = Pop CDs of the week: Mariah Carey, Pete Molinari and more... |czasopismo = [[The Daily Telegraph]] |data = 2008-04-19 |data dostępu = 2018-04-29 |opublikowany = telegraph.co.uk |url = https://www.telegraph.co.uk/culture/3672721/Pop-CDs-of-the-week-Mariah-Carey-Pete-Molinari-and-more....html |język = en}}</ref>. Podczas 48. gali rozdań nagród Grammy, Carey wykonała utwory „We Belong Together” oraz „[[Fly Like a Bird]]”<ref>{{Cytuj |autor = Ben Rayner |tytuł = Mariah Carey, meet U2, Kelly; Comeback stalled as U2 takes five Grammys Canadians come up empty-handed at awards show |czasopismo = [[Toronto Star]] |data = 2006-02-09 |data dostępu = 2018-04-29 |opublikowany = thestar.com |archiwum = https://web.archive.org/web/20120725044403/https://pqasb.pqarchiver.com/thestar/access/983834771.html?FMT=ABS&FMTS=ABS:FT&type=current&date=Feb+09%2C+2006&author=Ben+Rayner&pub=Toronto+Star&desc=Mariah+Carey%2C+meet+U2%2C+Kelly%3B+Comeback+stalled+as+U2+takes+five+Grammys+Canadians+come+up+empty-handed+at+awards+show&pqatl=google |język = en}}</ref>.
Linia 166:
== Bibliografia ==
* {{Cytuj pismo | odn = tak | nazwisko = Asilo | imię = Rito P. | tytuł = Mariah Carey Thrills Euphoric Manila Crowd | czasopismo = Philippine Daily Inquirer | strony = 199 | rok = 2003 | miesiąc = listopad | wydawca = Raul C. Pangalanan | miejsce = Filipiny | język = en | issn = 0116-0443}}
* {{Cytuj pismo | odn = tak | nazwisko = Ehrlich | imię = Dimitri | tytuł = Revolutions | czasopismo = Vibe | strony = 139 | rok = 2005 | miesiąc = maj | wydawca = Vibe Media Group | miejsce = Stany Zjednoczone | język = en | issn = 1070-4701}}
* {{cytuj książkę | odn = tak | imię = Michael | nazwisko = Hur | tytuł = Shadows of the Music Industry | miesiąc = lipiec | wydawca = Lulu Press | miejsce = Stany Zjednoczone | rok = 2014 | język = en | isbn = 131230605X}}
* {{Cytuj pismo | odn = tak| nazwisko = McClure | imię = Steve | tytuł = Carey's Ubiquitous Japanese Success | czasopismo = Billboard | strony = 68 | rok = 1996 | miesiąc = styczeń | wydawca = Nielsen Business Media, Inc. | miejsce = Stany Zjednoczone | język = en | issn = 0006-2510}}
|