Wikipedia

Niemieckie okręty podwodne: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Matrek (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
58 881 edycji
m →‎I wojna światowa: drobne redakcyjne
Matrek (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
58 881 edycji
Linia 35:
Podobnie jak członkowie [[Ententa|ententy]], Niemcy nie miały jasnej doktryny wykorzystania okrętów podwodnych<ref name="Font_ww1_central">Paul E. Fontenoy: ''Submarines''. s. 14-18.</ref>. Przyjęły jednak strategię ''kleinkriegu'', starając się postawić jednostki [[Grand Fleet]] w niekorzystnej sytuacji i zmniejszyć brytyjską flotę za pomocą min i okrętów podwodnych<ref name="Font_ww1_central" />. W 1914 roku niemieckie U-Booty zademonstrowały jednak większą zdolność bojową niż wskazywały na to przedwojenne ćwiczenia, odnosząc znaczące sukcesy<ref name="Font_ww1_central" />. 5 września 1914 roku [[SM U-21|U-21]] zatopił należący do Royal Navy [[krążownik lekki|lekki krążownik]] [[HMS Pathfinder (1904)|HMS „Pathfinder”]], co stanowiło pierwsze w historii zatopienie wrogiego okrętu za pomocą samobieżnej [[torpeda|torpedy]]<ref name=Miller-Ogólnie/>.
 
Najbardziej spektakularnym sukcesem tego okresu było [[Zatopienie brytyjskich krążowników przez U-9|zatopienie 22 września trzech brytyjskich krążowników pancernych]] [[HMS Aboukir (1900)|HMS „Aboukir”]], „[[HMS Hogue (1900)|Hogue]]” i „[[HMS Cressy (1899)|Cressy]]”<ref name="Font_ww1_central" />. Dowodzony przez [[Otto Weddigen|Ottona Weddigena]] [[SM U-9|U-9]] zatopił je w ciągu nieco ponad godziny<ref name=UBcentrGen>Jak M. Showell: ''The U-Boat Century'', s. 40-45</ref>. Royal Navy szybko doszła do przekonania, że niemieckie okręty podwodne są największym zagrożeniem dla jej prymatu<ref name="Font_ww1_central" />. Niezależnie od tego sukcesu, już w 1915 roku stało się jasnym, że strategia ''kleinkriegu'' nie jest skuteczna. Przyjęta przez Royal Navy strategia dalekiej blokady efektywnie zamykała bowim Niemcom dostęp do większości zagranicznych linii komunikacyjnych, podczas gdy Great Fleet – trzymając się daleko od pułapek zastawianych przez niemieckie okręty – skutecznie odcinała Hochseeflotte, poważnie jej szkodząc<ref name="Font_ww1_central" />.
 
Niemieckie okręty podwodne nie przeprowadziły żadnej skoordynowanej kampanii przeciw statkom handlowym aliantów: transport do Francji [[Brytyjski Korpus Ekspedycyjny|Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego]], a następnie zaopatrzenia dla niego, został przeprowadzony praktycznie bez przeszkód ze strony niemieckiej floty<ref name="Font_ww1_central" />. Niemieckie okręty podwodne zademonstrowały jednak, że U-Booty mogą być efektywne w tej roli, nawet uwzględniając ograniczenia wynikające z [[Deklaracja londyńska|Deklaracji Londyńskiej]] z 1909 roku, która nakładała na okręty wojenne obowiązek brania na pokład załóg statków i pasażerów, bądź zapewnienia im bezpieczeństwa w inny sposób<ref name="Font_ww1_central" />.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Niemieckie_okręty_podwodne”