Niemieckie okręty podwodne: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszym pojazdem zanurzalnym zbudowanym w Niemczech był dwuosobowy „[[Brandtaucher]]”, zaprojektowany przez [[Wilhelm Bauer (inżynier)|Wilhelma Bauera]], który był pierwszym niemieckim inżynierem rozumiejącym techniki kontrolowanego pływania podwodnego<ref name=Gabler-ww1>Ulrich Gabler: Submarine design'', s. 10-13</ref>. W 1850 roku konstruktor po raz pierwszy zanurzył się za pomocą swojego okrętu o [[wyporność|wyporności]] 28,2 tony w pobliżu [[Kilonia|Kilonii]], wkrótce potem jednak jednostka zatonęła, choć samemu Bauerowi udało się ocalić życie<ref name=EncPer>Möller, E., Brack, W.: 'The Encyclopedia of U-Boats, s. 11-13</ref><ref name=Gabler-ww1/>. Już same jednak wiadomości o jego zwodowaniu spowodowały, że w toczącej się właśnie [[I wojna o Szlezwik|I wojnie o Szlezwik]] prowadząca blokadę [[Kilonia|Kilonii]] [[Kongelige Danske Marine|duńska flota]] została odsunięta dalej od brzegu<ref name=UBcentrWczesn>Jak M. Showell: ''The U-Boat Century'', s. 21-23</ref>. Następne próby były podejmowane przez [[Friedrich Otto Vogel|Friedricha Otto Vogela]], który nie zdołał ich jednak zrealizować z powodów finansowych, a także w należącej do [[August Howaldt|Augusta Howaldta]] [[Friedrich Krupp Germaniawerft|stoczni w Kilonii]]<ref name=UBcentrWczesn/>. Prawdziwe pojazdy podwodne mogły jednak pojawić się dopiero z opracowaniem efektywnego sposobu napędu pod wodą, co nastąpiło dopiero przełomie lat 1902–1903 kiedy zbudowany w tej samej stoczni został „[[Forelle]]”<ref name=UBcentrWczesn/>. Wyposażona była w [[akumulator elektryczny|akumulator]], który jednak musiał być ładowany w porcie, bądź też z towarzyszącej jej w morzu innej jednostki. Jednostka ta została w 1904 roku sprzedana [[Rosja|Rosji]]<ref name=Gabler-ww1/>.

 

 

== I wojna światowa ==