Zgodnie z przewidywaniami Bułgarów wąwóz został zaatakowany przez siły Bizantyjskie (liczące 20 - 25 tys.), dowodzone przez osobiście przez cesarza z pomocą wybitnego [[Strateg (Bizancjum)|stratega]] [[Nicefor Ksifias|Nicefora Ksifiasa]] (''Nikephoros Xiphias)''. Kilkakrotnie podejmowane próby sforsowania dem zakończyły się niepowodzeniem. Bizantyjski kronikarz Jan Skylites<ref>Ioannis Skylitzae ''Synopsis Historiarum'' Berlin-Nowy Jork 1973, R.35, w. 18-20, s. 348; za: Migniewicz s. 166</ref> tak opisuje początek bitwy:{{CytatD|... strażnicy stawili zacięty opór, zsyłając z wysoka śmierć i rany zadając tym, którzy nacierali, by otworzyć drogę.||Ioannis Skylitzae ''Synopsis Historiarum'' Berlin-Nowy Jork 1973, R.35, w. 18-20, s. 348; za: Migniewicz s. 166}}Dopiero dzięki [[Strateg (Bizancjum)|strategowi]] Ksifiasowi (''Nikephoros Xiphias''), który przeprowadził część wojsk cesarskich poprzez bezdroża górskie na tyły przeciwników, udało się 29 lipca 1014 roku zaskoczyć [[Bułgarzy|Bułgarów]] atakiem z dwóch stron. Armia cara [[Samuel Komitopul|Samuela]] została zupełnie zniszczona, a car zbiegł do [[Prilep|Prilepu]]. Według różnych kronikarzy, około 14 - 15 tys. Bułgarów dostało się do niewoli. [[Bazyli II Bułgarobójca|Bazyli II]] kazał wszystkich jeńców oślepić, pozostawiając co setnemu jedno oko, by mógł prowadzić pozostałych. Tak okaleczonych odesłał władcy bułgarskiemu. Samuel na taki widok padł rażony [[Udar mózgu|apopleksją]] i w październiku 1014 roku zmarł.
