Jacek Kuroń: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m Wycofano edycje użytkownika 37.47.175.143 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Ignasiak. Znacznik: Wycofanie zmian |
||
Linia 39:
W 1949 został działaczem [[Związek Młodzieży Polskiej|Związku Młodzieży Polskiej]]. Od 1952 pracował jako etatowy instruktor w wydziale harcerskim stołecznego ZMP, wstąpił wówczas do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]. W 1953 został przewodniczącym zarządu uczelnianego ZMP na [[Politechnika Warszawska|Politechnice Warszawskiej]]. W listopadzie 1953 usunięto go z tej organizacji, jak i z PZPR za krytykę koncepcji ideowej związku. Od 1955 studiował na [[Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Historycznym]] [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]], w 1956 ponownie został przyjęty do PZPR (pracę magisterską ''Elementy faszyzmu w ideologii Obozu Narodowej Demokracji (1919–1926)'', napisaną pod kierunkiem [[Żanna Kormanowa|Żanny Kormanowej]], obronił w 1964<ref name="ih">{{Cytuj książkę | autor = Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk | tytuł = Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000 | wydawca = Wydawnictwo Arkadiusz Wingert | miejsce = Kraków | data = 2010 | strony = 220}}</ref>). Uczestniczył w ruchu studenckim dążącym do powstania aktywnych politycznie organizacji młodzieży studenckiej i robotniczej (takich jak [[Rewolucyjny Związek Młodzieży]], [[Związek Młodzieży Socjalistycznej (1957–1976)|Związek Młodzieży Socjalistycznej]])<ref>{{Cytuj książkę|tytuł=Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89|autor r=Andrzej Friszke, Ryszard Żelichowski|rozdział=Jacek Kuroń|tom=I|inni=Jan Skórzyński (red.)|wydawca=[[Ośrodek Karta]]|miejsce=Warszawa|data=2000}}</ref>.
W grudniu 1956 uczestniczył w zjeździe łódzkim, na którym odbudowano [[Związek Harcerstwa Polskiego]]. Wybrany do Naczelnej Rady Harcerskiej oraz do komisji prawa i przyrzeczenia harcerskiego, która opracowała nową deklarację, treść przyrzeczenia i prawa, przyjęte w 1957. W latach 1956–1957 współorganizował drużynę [[Walterowcy|walterowską]], a w 1958 Hufiec Walterowski, którego do 1961 był komendantem. Opowiadał się za systemem wychowawczym nastawionym na współdziałanie w małych grupach, zespołowość, aktywność społeczną, osiąganie przez zespoły dziecięce konkretnych coraz trudniejszych celów. Krytycznie odnosił się do nadrzędnego autorytetu drużynowych, licząc na rozwój samorządności zespołów dziecięcych. W latach 1961–1964 pracował w [[Główna Kwatera ZHP|Głównej Kwaterze ZHP]], gdzie pełnił m.in. funkcję kierownika wydziału pracy nad systemem, następnie zastępcy kierownika działu harcerskiego, a w okresie 1961–1963 członka Głównej Kwatery ZHP. Był aktywny jako publicysta w pismach „[[Drużyna (czasopismo)|Drużyna]]” (gdzie pracował jako redaktor 1957–1961), „[[Na Przełaj]]”, „[[Harcerstwo (czasopismo)|Harcerstwo]]”<ref>{{Cytuj książkę|autor=Andrzej Friszke|tytuł=Związek Harcerstwa Polskiego 1956–1963. Społeczna organizacja wychowawcza w systemie politycznym PRL|wydawca=Instytut Studiów Politycznych PAN, Wydawnictwo Krytyki
==== Początki działalności opozycyjnej (1962–1968) ====
| |||