Ideologia języka standardowego: Różnice pomiędzy wersjami

[[]]'''Ideologia języka standardowego''' – pojęcie wprowadzone przez Jamesa i Lesley Milroyów na określenie zespołu preskryptywnych [[postawy wobec języka|postaw]] językowych i poglądów społecznych towarzyszących procesowi [[standaryzacja językowa|standaryzacji językowej]]. Ich trzon tworzą z jednej strony koncepcje [[poprawność językowa|poprawności językowej]], z drugiej – przekonanie o istnieniu jednej, „najlepszej” [[odmiana językowa|odmiany języka]] i nietolerancyjny stosunek do form od niej odbiegających{{odn|Vogl|2012|s=13}}. Rosina Lippi-Green definiuje to pojęcie jako: „stronniczość na rzecz abstrakcyjnego, wyidealizowanego, homogenicznego języka, który jest dyktowany i podtrzymywany przez instytucje o dominującej pozycji i który jako swój model określa język pisany, choć w największej mierze opiera się na języku mówionym wyższej klasy średniej”{{odn|Lippi-Green|1997|s=64}}.

Wykształceniu koncepcji języka standardowego i jej ogólnemu promowaniu towarzyszy zwykle dewaloryzacja innych, nieskodyfikowanych odmian językowych. Odmiany te określane są wówczas mianem niestandardowych, co w obiegowym rozumieniu jest utożsamiane z ich niepełnoprawnością lingwistyczną{{odn|Milroy|2007|s=137–138}}. Według Jamesa Milroya znamiona ideologii nosi samo dychotomiczne ujmowanie przez językoznawców stosunku między formami standardowymi a niestandardowymi, które wymaga przyjęcia mowy standardowej jako centralnej odmiany języka{{odn|Milroy|2001|s=534}}. Za ideologiczne uchodzi też konwencjonalne przeciwstawianie terminu „''dialekt'' niestandardowy” terminowi „''język'' standardowy”{{odn|Vogl|2012|s=1315}}.