Maciej Mielżyński (powstaniec śląski): Różnice pomiędzy wersjami

Maciej Mielżyński w 1909 roku zaczął interesować się sprawami górnośląskimi, politycznie związał się z [[Narodowa Demokracja|endecją]]. Kupił też wydawnictwo [[Karol Miarka (młodszy)|Karola Miarki]] seniora w [[Mikołów|Mikołowie]]. [[I wojna światowa|I wojnę światową]] spędził w szeregach armii niemieckiej. W [[1920]] roku wstąpił do [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]] w stopniu [[major]]a. W styczniu [[1921]] został oddelegowany na [[Górny Śląsk]] (już jako [[podpułkownik]] kawalerii). Początkowo zastępca dowódcy, a od kwietnia 1921 roku dowódca tajnej organizacji wojskowej [[Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska#Dowództwo Obrony Plebiscytu|Dowództwo Obrony Plebiscytu (DOP)]]. W chwili wybuchu III powstania śląskiego DOP został przekształcony w [[Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska#Naczelna Komenda Wojsk Powstańczych|Naczelną Komendę Wojsk Powstańczych]], a Mielżyński stanął na czele III powstania śląskiego. O wybuchu III powstania śląskiego, zadecydowali wojskowi związani z II Oddziałem Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. Decyzję taką podjął szef "dwójki" i wiceminister ppłk Bogusław Miedziński, za przyzwoleniem Piłsudskiego.<ref>{{Cytuj |autor = W. Dąbrowski |tytuł = "Trzecie Powstanie Śląskie" |data = Londyn 1973}}</ref> [[31 maja]] 1921 roku został odwołany z zajmowanego stanowiska i pod koniec 1921 roku przeniesiony w stan spoczynku. W 1924 roku był oficerem pospolitego ruszenia kawalerii [[5 Pułk Ułanów Zasławskich|5 pułku ułanów]] w [[Ostrołęka|Ostrołęce]], w stopniu podpułkownika ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919 roku. W [[1927]] roku objął majątek ziemski [[Gołębiewko (województwo pomorskie)|Gołębiewko]] pod [[Tczew]]em, na [[Pomorze|Pomorzu]] Gdańskim, gdzie przebywał do [[1939]] roku.