Antoine Perrenot de Granvelle: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się 20 sierpnia 1517 roku w Ornans, jako syn Nicolas Perrenot de Granvelle’a{{r|FIU}}. Studiował na uniwersytetach w [[Paryż]]u, [[Padwa|Padwie]] i [[Leuven|Lowanium]], uzyskując doktoraty z filozofii i teologii{{r|FIU}}. W młodości został [[protonotariusz apostolski|protonotariuszem apostolskim]] i kanonikiem w [[Besançon]]{{r|FIU}}. 29 listopada 1538 roku został [[biskup]]em w [[Arras (Francja)|Arras]], a 21 maja 1542 roku przyjął [[sakra|sakrę]]{{r|hierarchy}}. Rzadko przebywał w swojej diecezji, mieszkając w [[Bruksela|Brukseli]] i będąc zaangażowanym w karierę polityczną ojca{{r|FIU}}. Brał udział w [[Sejm Rzeszy (Święte Cesarstwo Rzymskie)|sejmie Rzeszy]] w [[Wormacja|Wormacji]] i [[Ratyzbona|Ratyzbonie]], a po zakończeniu [[I wojna szmalkaldzka|I wojny szmalkaldzkiej]], negocjował pokój pomiędzy [[Jan Fryderyk I|Janem Fryderykiem]] a [[Filip Wielkoduszny|Filipem Wielkodusznym]]{{r|FIU}}. Po śmierci ojca w 1550 roku, został strażnikiem cesarskiej pieczęci i podsekretarzem stanu (nie otrzymując tytułu kanclerza){{r|FIU}}. Kiedy [[Maurycy Wettyn]] najechał [[Innsbruck]], Granvelle i [[Karol V Habsburg|Karol V]] musieli uciekać do [[Villach]]{{r|FIU}}. Po abdykacji cesarza w 1556 roku, biskup został ministrem na dworze [[Filip II Habsburg|Filipa II]], członkiem hiszpańskiej Rady Stanu i doradcą [[Małgorzata Parmeńska|Małgorzaty Parmeńskiej]]{{r|FIU}}. 26 lutego 1561 roku został kreowany [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie prezbiterzy|kardynałem prezbiterem]] i otrzymał [[kościół tytularny]] [[[[Bazylika św. Bartłomieja na Wyspie Tyberyjskiej|S. Bartolomeo all'Isola]]|San Bartolomeo all’Isola]]{{r|hierarchy}}. W wyniku reorganizacji diecezji [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandów]] został pierwszym [[arcybiskup]]em [[Mechelen]]. W wyniku oporu wobec zmian, nie objął archidiecezji, a w 1564 roku wyjechał dp [[Besançon]] i nigdy nie powrócił do Niderlandów{{r|FIU}}. Rok później został wysłany do Rzymu, by dopilnować organizację [[Liga Święta|Ligi Świętej]], której skutkiem była [[Bitwa pod Lepanto (1571)|bitwa pod Lepanto]]{{r|FIU}}. W latach 1570–1571 był [[Kamerling Świętego Kolegium Kardynałów|kamerlingiem Kolegium Kardynałów]] i [[Ambasadorowie Hiszpanii przy Stolicy Apostolskiej|ambasadorem Hiszpanii w Państwie Kościelnym]], a w okresie 1571–1575 – [[Wicekrólowie Neapolu|wicekrólem Neapolu]]{{r|FIU}}. 3 października 1578 roku został podniesiony do rangi [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie biskupi|kardynała biskupa]] i otrzymał diecezję suburbikarną [[Diecezja Sabina-Poggio Mirteto|Sabina]]{{r|hierarchy}}. W 1583 roku zrezygnował z zarządzania archidiecezją, a rok później został arcybiskupem Besançon{{r|hierarchy}}. Zmarł 21 września 1586 roku w Madrycie{{r|hierarchy}}.