Ulica Piotrkowska w Łodzi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linkowanie Bonifacy Witkowski |
|||
Linia 58:
[[Plik:Piotrkowska29 Lodz.jpg|mały|[[Dom bankowy Wilhelma Landaua]] przy Piotrkowskiej 29]]
[[Plik:Pałac Juliusza Heinzla nocą.JPG|mały|[[Pałac Juliusza Heinzla]] – obecnie Urząd Miasta Łodzi]]
Początkowo obecna ulica Piotrkowska pełniła funkcję traktu łączącego [[Piotrków Trybunalski]] ze [[Zgierz]]em, na szlaku którego znajdowała się mała, przydrożna [[osada]] miejska Łódź, położona na obszarze zwartej wtedy Puszczy Łódzkiej. Przed 1821 rokiem, przyszła ulica, nazywana była traktem piotrkowskim{{odn|Rynkowska|1970|s=5}}. W 1821 roku [[Rajmund Rembieliński]] – Prezes Komisji [[Województwo mazowieckie|Województwa Mazowieckiego]] – rozpoczął działania zmierzające do regulacji (utworzenia) osady fabrycznej. Nowa osada, nazwana Nowym Miastem, powstała w latach 1821–1823 i znajdowała się na południe od „starej” wiejskiej Łodzi, czyli gruntów [[Stare Miasto w Łodzi|Starego Miasta]]. Rok 1821 przyjmuje się za powstanie ulicy Piotrkowskiej: wyznaczono wówczas nową oś traktu (prostując jego przebieg), ośmioboczny rynek (Rynek Nowego Miasta, obecny [[Plac Wolności w Łodzi|Plac Wolności]]) oraz poszczególne [[Przecznica (ulica)|przecznice]]{{odn|Rynkowska|1970|s=6}}. Wyznaczenia dokonał Komisarz Wydziału Administracyjnego Komisji Województwa Mazowieckiego, [[Bonifacy Witkowski]], który wydzielił place budowlane i sporządził dokument datowany na 24 maja 1821 roku „Specyfikacya nowo utworzonych na Nowym Mieście Osad dla Sukienników i wyrachowanie potrzebnych do Nich Ogrodów”{{odn|Czochański|Kowalski|2010|s=49–51}}. Tereny wzdłuż Piotrkowskiej oraz ulic przyległych podzielono na ponad 200 [[Parcela (nieruchomość)|parcel]]{{odn|Rynkowska|1970|s=6}}.
Plan regulacyjny nowej osady, wraz z oznaczeniem m.in. przebiegu ulicy Piotrkowskiej i poszczególnych parcel, zatytułowany „Plan Sytuacyiny uregulowanych ogrodów sukienniczych Mieście Łodzi położonego w Obwodzie Łęczyckim Woiewództwie Mazowieckim”, wykreślił w 1823 roku (na podkładzie mapy [[Geodeta|geometry]] Plebanowskiego) geometra Filip de Viebig, który działał na zlecenie i według instrukcji Rajmunda Rembielińskiego{{odn|Czochański|Kowalski|2010|s=49–51}}. W tym samym roku, podczas oznaczania nazw nowych ulic przez burmistrza [[Antoni Czarkowski|Antoniego Czarkowskiego]], po raz pierwszy pojawiła się nazwa „ulica Piotrkowska”{{odn|Rynkowska|1970|s=6}}. Ówczesna Piotrkowska, jako ulica miejska, od strony północnej zaczynała bieg pomiędzy mostem na rzece [[Łódka (rzeka)|Łódce]] a ulicą Podrzeczną{{odn|Rynkowska|1970|s=8}}, a kończyła na południu przy ulicy Cegielnianej (dzisiejsza ulica [[Ulica Stefana Jaracza w Łodzi|Stefana Jaracza]]). Poprzecinana była ulicami: [[Ulica Północna w Łodzi|Północną]], [[Ulica Pomorska w Łodzi|Średnią]], [[Ulica Rewolucji 1905 roku w Łodzi|Południową]] oraz Cegielnianą (nazwy przecznic po obu stronach Piotrkowskiej były jednakowe){{odn|Rynkowska|1970|s=6–7}}. Pierwszy słup z nazwą ulicy został umieszczony na obecnej ulicy Nowomiejskiej pomiędzy mostem na rzece Łódce a ulicą Podrzeczną{{odn|Rynkowska|1970|s=8}}.
| |||