W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] organizator i dowódca (pod pseudonimem „Konrad”) konspiracyjnego [[Batalion im. Czwartaków|batalionu szturmowego im. Czwartaków]] (wchodzącego w skład [[GwardiaZwiązek LudowaWalki Młodych|GwardiiZwiązku Walki LudowejMłodych]], a później [[Armia Ludowa|Armii Ludowej]]). Główny uczestnik [[Zamachy Gwardii Ludowej na Café Club|zamachu na Café Club]] w dniu 11 lipca 1943 r. (to on wszedł do lokalu i rzucił na środek sali ładunek wybuchowy)<ref>L. Kobyliński, ''Garść wspomnień z długiego życia'' [autobiografia]; Gdańsk 2018, wyd. Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej, ss. 188-191.</ref>. Brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]], jako d-ca 4 batalionu "Czwartaków", walcząc na [[Wola (Warszawa)|Woli]], [[Stare Miasto w Warszawie|Starym Mieście]] (tu m.in. d-ca obrony reduty "Mostowa" i [[Żoliborz]]u. Dwukrotnie ranny i kontuzjowany, awansowany do stopnia [[kapitan (ranga)|kapitana]]. Przypadkiem ocalał 26 sierpnia 1944 r. po zbombardowaniu [[Grób członków Sztabu AL na skwerze Hoovera w Warszawie|kamienicy przy ul. Freta 16]], kiedy pod jej gruzami zginęło kilku członków dowództwa Okręgu Warszawskiego AL<ref>L. Kobyliński, ''Garść wspomnień...'', s. 238.</ref>. Po upadku powstania odmówił poddania się Niemcom i wraz z grupą pozostałych przy życiu żołnierzy batalionu im. Czwartaków przepłynął [[Wisła|Wisłę]].
Tak o nim pisze [[Tomasz Strzembosz]] w publikacji ''Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944''<ref>[[Tomasz Strzembosz]], ''Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983, wyd. II, {{ISBN|83-06-00717-4}}</ref>:
