Zdzisław Krygowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dr. jęz.
m →‎Poznań: drobne techniczne
Linia 45:
* w latach 1920–1921 dziekan Wydziału Filozoficznego
* w latach 1919–1920 i 1934–1936 prorektor Uniwersytetu Poznańskiego.
* 29 stycznia 1929 otrzymał od [[Tadeusz Piskor|gen. Tadeusza Piskora]] ze [[Sztab Główny Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego|Sztabu Głównego Wojska Polskiego]] podziękowanie za pomoc przy zorganizowaniu tajnego kursu szyfrów wśród studentów trzeciego i czwartego roku. Wybrał spośród swoich studentów ostatnich dwu lat grupę liczącą ponad dwadzieścia osób. Program kursu obejmował dziedziny matematyki stojące u podstaw kryptoanalizy (m.in. kombinatorykę i rachunek prawdopodobieństwa) oraz stosowne działy analizy matematycznej. Specjalistyczne zajęcia i wykłady prowadzili, prócz prof. Krygowskiego, dojeżdżający w tym celu z Warszawy: mjr [[Franciszek Pokorny]], kpt. [[Maksymilian Ciężki]] oraz inż. [[Antoni Palluth]]. Wraz z końcem 1929 r. podjęto systematyczne prace nad rozwiązaniem niemieckiego systemu '''[[Enigma]]'''. 1 września 1932 roku zlikwidowano poznańską ekspozyturę Biura Szyfrów, a trzech najzdolniejszych kryptologów przeniesiono do stolicy. Byli to [[Marian Rejewski]], [[Henryk Zygalski]] i [[Jerzy Różycki (matematyk)|Jerzy Różycki]], najzdolniejsi uczniowie prof. Krygowskiego.
i rachunek prawdopodobieństwa) oraz stosowne działy analizy matematycznej. Specjalistyczne zajęcia i wykłady prowadzili, prócz prof. Krygowskiego, dojeżdżający w tym celu z Warszawy: mjr [[Franciszek Pokorny]], kpt. [[Maksymilian Ciężki]] oraz inż. [[Antoni Palluth]]. Wraz z końcem 1929 r. podjęto systematyczne prace nad rozwiązaniem niemieckiego systemu '''[[Enigma]]'''. 1 września 1932 roku zlikwidowano poznańską ekspozyturę Biura Szyfrów, a trzech najzdolniejszych kryptologów przeniesiono do stolicy. Byli to [[Marian Rejewski]], [[Henryk Zygalski]] i [[Jerzy Różycki (matematyk)|Jerzy Różycki]], najzdolniejsi uczniowie prof. Krygowskiego.
* w 1938 przeniesiono go w stan spoczynku.
Do wybuchu wojny mieszkał w Poznaniu przy ul. Focha 54, II p. W czasie wojny, na skutek wysiedlenia przez okupanta w grudniu 1939 roku stracił cale swoje mienie, a w tym bezcenny księgozbiór około 3000 książek. Deportowany najpierw do baraków na ul. Głównej, potem do Radomska, a następnie przebywał w Krakowie. Tutaj też po wyzwoleniu objął wykłady w tworzącej się Politechnice Krakowskiej.