Ukrzyżowanie: Różnice pomiędzy wersjami

Zgodnie z (rzymską) literaturą źródłową, skazany na ukrzyżowanie przenosił na miejsce kaźni poprzeczną belkę (łac. ''[[patibulum]]''), do której po dojściu na miejsce kaźni go przybijano i którą wciągano i doczepiano do pionowego słupa wkopanego wcześniej w ziemię. Wtedy całość przedstawiała kształtem [[krzyż]]. Okrucieństwo katów przybierało różne formy, a męka mogła trwać od kilku godzin do nawet kilku dni. Wieszano skazańca głową do góry głową lub w dół. Ciało skazańca – jeśli nie zdjęto do pochówku – mogło być rozszarpane przez dzikie zwierzęta. Przysłowiowe stało się więc określenie skazańców: ''ofiara krzyżowa, kruków wyżerka'' (Petroniusz, ''Satyryki'' 58).

Samo ukrzyżowanie, jeśli przy jego wykonywaniu nie uszkadzano w sposób istotny organów wewnętrznych, nie powodowało śmierci. W większości wypadków bezpośrednią przyczyną zgonu skazańca było uduszenie, wycieńczenie, odwodnienie, czy wykrwawienie w wyniku urazów<ref>''Nowy komentarz biblijny – Ewangelia według świętego Mateusza'', Edycja św. Pawła 2008 cz. 2, s. 669.</ref>. W takim przypadku skazaniec początkowo miał nogi w miarę rozprostowane, zgięte na tyle, żeby stopy dało się przybić do krzyża. Po kilku, kilkunastu godzinach mięśnie nóg nie mogły dalej podtrzymywać ciężaru ciała i uginały się pod skazańcem. Wtedy to przepona była uciskana tak bardzo, że skazany zaczynał się dusić – i to mogło trwać kolejne kilka-kilkanaście godzin. InnymInną sposobemprzyczyną śmierci na krzyżu było wykrwawienie się (gwoździe wbite w sposób prowadzący do szybszego zgonu) lub śmierć z wycieńczenia (zastosowanie podpórki pod nogi).

W czasach rzymskich stosowano także modyfikację tego sposobu egzekucji, poprzez umieszczenie na pionowym słupie na wysokości stóp skazańca podpórki, dzięki której skazany mógł względnie swobodnie oddychać. Śmierć następowała z wycieńczenia organizmu, nawet po kilku dniach od rozpoczęcia egzekucji. Zdarzało się również, że egzekucję przyspieszano łamiąc skazanemu nogi (uniemożliwiało to próby zaczerpnięciazaczerpnięcie oddechu).

Nawet kiedy w całym rzymskim imperium wykształciła się pewna „norma” w procedurze ukrzyżowania (włączając w to wcześniejsze biczowanie, kiedynastępnie ofiara często przenosiła belkę na miejsce egzekucji, gdzie była do niej przybijana z rozłożonymi ramionami, podnoszona w górę i sadzana na małym drewnianym kołku), postać egzekucji mogła być bardzo zmienna:. ukrzyżowanieUkrzyżowanie było karą, w której kaprysy i sadyzm katów pozbawiony był wszelkich hamulców<ref>Por. {{Cytuj książkę | autor = [[Martin Hengel]] | autor link = | tytuł = Crucifixion in the Ancient World and the Folly of the Message of the Cross | miejsce = Philadelphia, Pa.| wydawca = Fortress Press | rok = 1977| strony = 25}}, autor jest historykiem religii, specjalizującym się w judaizmie okresu [[Druga Świątynia|Drugiej Świątyni]]</ref>.