Władysław I Łokietek: Różnice pomiędzy wersjami

Z pewnością Władysław Łokietek wytrwale dążył do głównego celu swojego życia, jakim było zjednoczenie Polski. Nie przyszło mu to jednak łatwo, a dopomogło szczęście. Nie wiadomo, czy gdyby nie niespodziewane zgony kolejnych jego silniejszych przeciwników: Leszka Czarnego, Henryka IV Probusa, Kazimierza II Łęczyckiego, Przemysła II wielkopolskiego, Wacława II i Wacława III, wreszcie Henryka III Głogowczyka, Władysław nie pozostałby do końca życia jedynie księciem malutkiego Brześcia na Kujawach. Można też mieć pretensje do tego króla za utratę Pomorza Gdańskiego i zrażenie książąt śląskich swoją zbyt mało elastyczną i skuteczną polityką. Gdyby jednak nie uparte i konsekwentne działania Władysława Łokietka, Polska mogłaby stać się częścią monarchii Luksemburgów, albo uległaby trwałemu podziałowi. To za jego niespokojnego panowania Polska po raz pierwszy poważnie starła się z Krzyżakami i nawiązała zaskakujący, na owe czasy, sojusz z Litwą. Dzięki koronacji na Wawelu król stworzył precedens i utrwalił pozycję Polski, jako królestwa. Wreszcie właśnie wtedy rozpoczęła się akcja wewnętrznej unifikacji państwa; zaczęto organizować ogólnopolską kancelarię i administrację oraz skarbowość. Akcję tę z powodzeniem kontynuował jego syn i następca – [[Kazimierz III Wielki]]. Gdyby nie zasługi ojca, król ten nie byłby w stanie, już u progu panowania, zapłacić królowi czeskiemu i tytularnemu królowi polskiemu [[Jan Luksemburski|Janowi Luksemburskiemu]] gigantycznej wtedy sumy 1,2 miliona [[Grosz praski|groszy praskich]] za rezygnację z praw do korony polskiej, rozmawiać z największymi europejskimi władcami, jak równy z równym, ani rozwinąć gospodarczo zunifikowanego państwa. Podobnie, jak w wypadku [[Mieszko I|Mieszka I]] i [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]] – ojciec pozostaje w cieniu sławnego syna i następcy.