Pruchnik: Różnice pomiędzy wersjami

Od XVI wieku wzmiankowana jest obecność Żydów w Pruchniku. W 1744 istniał tu żydowski dom modlitwy. W latach 60. XIX wieku założono gminę wyznaniową. W 1831 w miejscowości żyło 3474 katolików i 239 Żydów, w 1869 – 2920 katolików i 700 Żydów, w 1886 – 5301 katolików i 957 Żydów, w 1897 – 6066 katolików i 3000 Żydów, w 1909 – 5286 katolików i 504 Żydów, w 1928 – 7695 katolików i 1090 Żydów. W listopadzie 1918 doszło w Pruchniku do zajść antysemickich (chłopi m.in. rabowali i niszczyli sklepy żydowskie), które zostały opanowane przez policję i wojskomwojsko. Podczas [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji hitlerowskiej]] w listopadzie 1939 z inicjatywy polskiego burmistrza 150 rodzin żydowskich wysłano do sowieckiej strefy okupacyjnej, skąd jednak po dwóch tygodniach powrócili. W sierpniu 1942 Niemcy dokonali deportacji Żydów z Pruchnika do getta w [[Bircza|Birczy]] a potem rozstrzelano ich w lasach w [[Wólka Pełkińska|Wólce Pełkińskiej]]. Część Niemcy wyprowadzili na cmentarz katolicki w Pruchniku i tam rozstrzelali. Na miejscu ich śmierci umieszczono głaz na postumencie z napisem „Na tych polach w latach 1942–1943 hitlerowscy zbrodniarze zamordowali 67 osób narodowości żydowskiej. Pruchnik – wrzesień 1969”. Pozostali przy życiu Żydzi trafili do obozu przejściowego w Pełkiniach albo do [[Obóz zagłady w Bełżcu|obozu zagłady w Bełżcu]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://sztetl.org.pl/pl/miejscowosci/p/133-pruchnik/99-historia-spolecznosci/137887-historia-spolecznosci | tytuł = Historia społeczności | opublikowany = sztetl.pl | data dostępu = 2019-04-22}}</ref>.