Manuskrypt Wojnicza: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wipur (dyskusja | edycje)
m różne poprawki
Paterm (dyskusja | edycje)
m WP:SK, drobne merytoryczne
Linia 47:
Pierwszym udokumentowanym właścicielem manuskryptu był Georg Baresch, mało znany alchemik, który mieszkał w [[Praga|Pradze]] na początku XVII wieku. Najwidoczniej Baresch, tak jak współcześni badacze, był zaintrygowany tajemniczą księgą, która przez tyle lat „bezużytecznie zajmowała miejsce w jego bibliotece”<ref>List Georga Barescha do Athanasiusa Kirchera, 1639 Archiwa Pontifikalnego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie, zbiór APUG 557, ozn. 353.</ref>. Gdy dowiedział się, że [[Athanasius Kircher]], jezuita i naukowiec z Collegio Romano, opublikował słownik [[Język koptyjski|języka koptyjskiego]] oraz rozszyfrował [[Pismo hieroglificzne|egipskie hieroglify]], wysłał (dwa razy) fragment kopii manuskryptu Kircherowi do [[Rzym]]u z prośbą o wskazówki. List Barescha do Kirchera z 1639, który został niedawno{{kiedy|data=2017-09}} odnaleziony przez René Zandbergen, jest najstarszym źródłem informacji o manuskrypcie, jakie do tej pory znaleziono.
 
Nie wiadomo, czy Kircher odpowiedział na list, ale najwidoczniej był wystarczająco zainteresowany, by wyrazić chęć nabycia księgi, której wydania Baresch jednak odmówił. Po śmierci Barescha manuskrypt został oddany jego przyjacielowi, [[Jan Marek Marci|Janowi Markowi Marciemu]] (Johannes Marcus Marci), ówczesnemu rektorowi [[Uniwersytet Karola w Pradze|Uniwersytetu Karola w Pradze]]. Marci natychmiast wysłał księgę do Kirchera, swego długoletniego przyjaciela i korespondenta. List towarzyszący, który Marci przesłał wraz z manuskryptem w 1666, jest dołączony do księgi do dnia dzisiejszego.
 
Przez kolejne dwieście lat nie odnotowano żadnej wzmianki na temat manuskryptu, ale najprawdopodobniej był on przechowywany razem z resztą korespondencji Kirchera w bibliotece Collegio Romano (dzisiejszy [[Papieski Uniwersytet Gregoriański]]). Prawdopodobnie księga pozostała tam do czasu, kiedy oddziały [[Wiktor Emanuel II|Wiktora Emanuela II]] opanowały miasto w 1870 i dokonały aneksji [[Państwo Kościelne|Państwa Kościelnego]]. Nowy rząd włoski postanowił skonfiskować mienie kościelne, m.in. bibliotekę Collegio Romano. Jednak badania wskazują, że wcześniej wiele ksiąg zostało zabranych z biblioteki do zbiorów prywatnych bibliotek uniwersyteckich, co uchroniło je przed konfiskatą. Wśród tych zbiorów znajdowała się też korespondencja Kirchera oraz prawdopodobnie manuskrypt Wojnicza, ponieważ jest on do dziś oznaczony jako własność Petera Beckxa, przełożonego [[Jezuici|Towarzystwa Jezusowego]] i ówczesnego rektora uniwersytetu.
Linia 205:
* [http://beinecke.library.yale.edu/dl_crosscollex/getSETS.asp?ITEM=2002046 Skany kart manuskryptu na stronach Biblioteki Rzadkich Ksiąg i Rękopisów im. Beinecke'ów Uniwersytetu Yale’a] {{lang|en}}
* [http://web.archive.org/web/20140608034656/http://voynich-ms.de:80/wiki/Voynich_Manuskript_Lexikon ''Voynich Manuskript Lexikon''] {{lang|de}}
* [http://wyborcza.pl/1,75476,14157863,W_najbardziej_zagadkowej_ksiedze_swiata_jest_ukryty.html#ixzz2XExmuu00 ''W najbardziej zagadkowej księdze świata jest ukryty przekaz – twierdzą naukowcy''], Gazeta„Gazeta WyborczaWyborcza”, 25 czerwca 2013.
 
 
{{Pisma świata}}