|
* Wielkie Księstwo Litewskie miało mieć pełną swobodę w handlu na Dźwinie.
Delegacji polskiej przewodził kanclerz [[Jakub Zadzik]], a towarzyszyli mu [[Ernest Denhoff]], [[Remigiusz Zaleski]], [[Jakub Sobieski]], [[Krzysztof II Radziwiłł|Krzysztof Radziwiłł]], [[Rafał Leszczyński (wojewoda bełski)|Rafał Leszczyński]]. Po stronie szwedzkiej rokowania prowadził [[Per Brahe]]. Sfinalizowanie rokowań nastąpiło wbrew woli Władysława IV<ref>Władysław IV „…starał się traktaty rozerwać. Gdy jednak widział, że wszystkie jego zabiegi napróżno i pokój niemal zawarty, zawezwał Ossolińskiego z Królewca do siebie, spodziewając się, że może on jakim fortelem ten pokój rozerwać potrafi. Zawezwany przybył do Gdańska wieczorem 11 września, ale już było zapóźno. Nazajutrz podpisano w Sztumdorfie rozejm między Polską a Szwecją na 26 lat. Szwedzi zwracali Prusy – zatrzymywali Inflanty”. [[Ludwik Kubala]] [http://www.digitalsilesia.eu/dlibra/docmetadata?id=1106 Jerzy Ossoliński] Wyd. 2 poprawione i uzupełnione przez autora. Warszawa, [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Ossolineum]] 1924, s. 72n. „król Władysław zamierzał wystąpić jako pośrednik między stronami wojującymi w wojnie [[wojna trzydziestoletnia|[trzydziestoletniej]]] i na kongresie [pokojowym] podnieść sprawę swego dziedzictwa. W tym celu podpisując rozejm Sztumdorfski, zastrzegł sobie, że za dwa lata wolno mu będzie odnowić traktaty w sprawie pretensji swojej do korony szwedzkiej. Komisarze Rzpltej namówieni przez króla, wystąpili z takiem samem zastrzeżeniem co do Inflant, t. j. że za dwa lata wolno będzie Rzpltej odnowić traktaty względem restytucji tej prowincji. Szwedzi nie chcieli się wiązać żadnym terminem; zostały więc zastrzeżenia bez terminu. Rewizja zatem, czyli odnowienie traktatów Sztumdorfskich miała się odbyć na kongresie, w czasie rokowań o pokój powszechny. (…) wciągnąwszy Rzpltą (zastrzeżeniem rewizji traktatów w sprawie restytucji Inflant) w swoje plany, miał prawo działać w jej imieniu, a przy sprzyjających okolicznościach mógł liczyć na jej poparcie. Zdaje się, że wojna o Inflanty miała mu wrócić koronę szwedzką”. (tamże s. 75).</ref>. Układ został zaaprobowany przez [[Sejm walny|Sejm]] zebrany 21 listopada tego roku<ref>[http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=64473 Volumina legum t. 3] s. 428.</ref>.
Rozejm został zerwany w 1655 przez stronę szwedzką<ref>Ludwik Kubala [http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/publication/5566 ''Wojna szwecka w roku 1655 i 1656''] Lwów [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Ossolineum]], 1880, seria: „Szkice Historyczne” cz. 4 (reprint Poznań 2005).</ref>. Wznowioną [[potop szwedzki|wojnę]] zakończył [[Pokój oliwski|pokój oliwski 1660]], zawarty na rok przed teoretycznym upływem rozejmu<ref>Ludwik Kubala [http://archive.org/details/wojnyduskieipokj00kuba ''Wojny duńskie i pokój oliwski 1657-1660''] Lwów, [[Wydawnictwo Altenberga]], 1922, seria: „Szkice Historyczne” cz. 6 (reprint Poznań 2005).</ref>.
|
