Bitwa o Mińsk (1919): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne |
||
Linia 29:
Latem [[1919]] roku po sukcesach wojsk polskich w kilku potyczkach z wojskami [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|Rosji radzieckiej]] obie strony potrzebowały czasu na reorganizację sił i koncentrację oddziałów. Jednakże polskie dowództwo zdecydowało, że należy zadać jeszcze jeden cios siłom bolszewickim, wykorzystując impet polskiej ofensywy. Celem miała być [[16 Armia (RFSRR)|16 Armia]] z dowództwem na terenie miasta [[Mińsk]], a następnie poczynienie dalszych szkód w logistyce oddziałów sowieckich poprzez przejęcie kontroli nad liniami kolejowymi w okolicach Mińska.
4 lipca polskie oddziały ([[Front Litewsko-Białoruski]]) pod dowództwem generała [[Stanisław Szeptycki|Stanisława Szeptyckiego]] opanowały [[Mołodeczno]]. Dowódca Frontu zatrzymał ofensywę celem przegrupowania i wzmocnienia sił. bolszewicy wykorzystując przerwę w działaniach podciągnęli siły z zamiarem odbicia Mołodeczna. 17 lipca rozpoczęły natarcie 52 i 5 Dywizje Strzelców. Oddziały polskie odparły wroga, a następnie siłami wzmocnienia – [[41 Suwalski Pułk Piechoty|41]] i 42
Polski plan zakładał otoczenie Mińska szerokimi kleszczami. 8 sierpnia [[2 Dywizja Piechoty Legionów]] w sile: 12.000 piechoty, 2.000 kawalerii oraz 40 dział, osłaniana od północy i północnego wschodu przez [[1 Dywizja Piechoty Legionów|1
Sukces ten pozwolił Polakom przesunąć znacząco linię frontu, dopóki pod koniec sierpnia [[Józef Piłsudski]] nie wydał rozkazu wstrzymania ofensywy ze względu na zajęcie wszystkich na tym odcinku frontu ważnych dla Polski terenów.
|