Tadeusz Furgalski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
Gruzin (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 27:
Syn Antoniego (notariusz) i Heleny z domu Grychowskiej. Był starszym bratem [[Teodor Furgalski|Teodora Furgalskiego]]. W 1909 roku ukończył I Gimnazjum w Rzeszowie i podjął studia na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] w Krakowie na kierunku geologia.
 
Był członkiem [[Związek Walki Czynnej|Związku Walki Czynnej]], uczestniczył w organizowaniu i szkoleniu członków [[Związek Strzelecki|Związku Strzeleckiego]]. Ukończył kurs wyższy (szkołę oficerską). Był jednym z 66 słuchaczy kursu wyższego odznaczonych przez [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] [[ZnakOdznaka oficerskiOficerska „Parasol”Związków Strzeleckich|znakiem oficerskim „Parasol”]].
 
W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Józefa Piłsudskiego. Objął dowództwo IV batalionu I brygady. W listopadzie brał udział w [[Bitwa pod Krzywopłotami|bitwie pod Krzywopłotami]], w 1915 roku walczył [[Bitwa pod Konarami|pod Konarami]], a następnie nad Bugiem, Stochodem i Styrem. W czasie tych walk został awansowany do stopnia majora. 2 czerwca 1915 roku objął komendę Batalionubatalionu Uzupełniającegouzupełniającego Nr I Polskich Legionów<ref>Rozkaz Nr 27 c. i k. Komendy Grupy Polskich Legionów z 2 czerwca 1915 roku, CAW sygn. akt I.120.1.306 s. 28.</ref>. Pełnił funkcję dowódcy I batalionu [[1 Pułk Piechoty (LP)|1 pułku piechoty]] oraz dowódcy II batalionu w [[5 Pułk Piechoty (LP)|5 pułku piechoty]] w składzie [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygady]].
 
W [[Bitwa pod Kostiuchnówką|bitwie pod Kostiuchnówką]] jego batalion wyróżnił się w obronie Polskiej Góry, odpierając ataki armii [[Aleksiej Brusiłow|Brusiłowa]] w czasie [[Ofensywa Brusiłowa|ofensywy letniej]]. Po przerwaniu przez Rosjan linii frontu wycofał się na linię Stochodu. W trakcie odwrotu macierzysty pułk Furgalskiego pobłądził. Padający ze zmęczenia żołnierze nie mieli już sił na przeprowadzenie rozpoznania. Podjęli się tego [[Leon Berbecki]] z Wyrwą-Furgalskim. Natrafili na konny patrol rosyjski, który oddał do nich z bliska salwę karabinową. Berbecki został ciężko ranny, a Wyrwa poległ. Miało to miejsce w okolicy miejscowości Maniewicze w nocy z 6 na 7 lipca 1916 roku. Podkomendni przez pewien czas nieśli ciało majora, lecz zagrożenie ze strony Rosjan zmusiło ich do pozostawienia go. Pochowany został przez Rosjan. Miejsce jego spoczynku jest nieznane.