Zygmunt Młot-Przepałkowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
Gruzin (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 25:
 
== Życiorys ==
Urodził się 17 kwietnia 1893<ref>{{Cytuj stronę | url =http://www.muzeumwp.pl/oficerowie/?letter=P&page=47 | tytuł = Oficerowie | opublikowany = [[Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie]] | data dostępu = 2015-09-29}}</ref>. Był synem Stanisława, [[inżynier]]a [[Kolej Warszawsko-Wiedeńska|Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej]] i Marii z domu Świętalskiej. Szkolne lata spędził w [[Radom]]iu. Następnie był słuchaczem w [[Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda|Szkole Technicznej Wawelberga i Rotwanda]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Podjął studia politechniczne w [[Liège]]. W Belgii działał w [[Związek Walki Czynnej|Związku Walki Czynnej]] i w oddziale [[Związek Strzelecki|Związku Strzeleckiego]]. Na przełomie 1913/1914 odbywał przeszkolenia strzeleckie na polskich obszarach. Uczestniczył w czasie wakacji 1914 w różnych formach szkolenia wojskowego.
 
Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wstąpił do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]]. Od 2 sierpnia 1914 służył w [[Pierwsza Kompania Kadrowa|Pierwszej Kompanii Kadrowej]], z którą ruszył na front 6 sierpnia jako sekcyjny 2 plutonu. W połowie sierpnia 1914 wszedł w skład oddziału płk. [[Władysław Belina-Prażmowski|Władysława Beliny-Prażmowskiego]]. Był kilkakrotnie ranny, w tym ciężko w [[Bitwa pod Kostiuchnówką|bitwie pod Kostiuchnówką]] na początku lipca 1916. Był [[wachmistrz]]em 4., potem 2. szwadronu [[1 Pułk Ułanów Legionów Polskich|1 pułku ułanów Legionów]]. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem [[Kawaleryjskie kursy Legionów Polskich|kawaleryjskiego kursu oficerskiego]] przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym{{odn|CAW|loc=sygn. I.120.1.125 s. 12}}. Latem tego roku, po [[Kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]], został internowany w [[Obóz internowania w Szczypiornie|Szczypiornie]].
 
U kresu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany w stopniu [[podporucznik]]a kawalerii. W 1918 zgłosił się do powstającej w Lubelskiem konnicy. W szeregach [[7 Pułk Ułanów Lubelskich|7 pułku Ułanów Lubelskich]] walczył w [[Małopolska Wschodnia|Małopolsce Wschodniej]]. W kwietniu 1918 w czasie ataku na [[Baranowicze]] ponownie został ranny. W sierpniu 1919 został przeniesiony do rezerwy i mianowany komendantem [[Policja Państwowa|Policji Państwowej]] na obszarze powiatu siedleckiego, kierując równocześnie ekspozyturą [[Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego|Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego]]. Podczas trwającej [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] w 1920 ponownie zmobilizowany do 7 pułku i brał udział w słynnej [[Kontruderzenie znad Wieprza|kontrofensywie]] znad [[Wieprz (rzeka)|Wieprza]]. Całą kampanię zakończył w [[Lida|Lidzie]]. Po wojnie stacjonował ze swym pułkiem w [[Mińsk Mazowiecki|Mińsku Mazowieckim]]. Został awansowany do stopnia [[rotmistrz]]a kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1923 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1923 | strony = 680 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=119157}}</ref>. W 1923 był oficerem zawodowym [[24 Pułk Ułanów|24 pułku ułanów]] w [[Kraśnik]]u<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1923 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1923 | strony = 647 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=119157}}</ref>. W 1924 był przeniesiony w stan nieczynny jako przydzielony formalnie do 7 Pułkupułku Ułanówułanów<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1924 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1924 | strony = 602 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59165}}</ref>. Często pełnił służbę przy [[Józef Piłsudski|Komendancie]] w [[Sulejówek|Sulejówku]]. W 1926 przeniesiony do [[26 Pułk Ułanów Wielkopolskich|26 pułku Ułanów Wielkopolskich]] w garnizonie [[Baranowicze]]. Został przeniesiony w [[stan spoczynku]] 10 marca 1927. Był w ewidencji [[Okręg Korpusu Nr III|Okręgu Korpusu Nr III]].
 
Od 1927 pracował w administracji państwowej. Pełnił stanowisko [[Starosta|starosty]] [[Powiat makowski|powiatu makowskiego]] w [[Maków Mazowiecki|Makowie Mazowieckim]], z którego z dniem 11 września 1929 został mianowany starostą [[Powiat baranowicki|powiatu baranowickiego]]<ref>[http://laurahuta.blogspot.com/2012/02/powiatowe-roszady-wrzesniowe.html Powiatowe roszady wrześniowe.]</ref>. Później był starostą [[Powiat wilejski|powiatu wilejskiego]] (1932–1934), naczelnikiem wydziału w zarządzie miejskim Warszawy, starostą powiatu przasnyskiego w [[Przasnysz]]u (od 1936). Poświęcał się również pracy społecznej, pełniąc funkcję prezesa [[Związek Legionistów Polskich|Związku Legionistów]] w Wilejce i Przasnyszu oraz Wileńskiej Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny.