Wersja z 05:27, 19 kwi 2019 edytuj Piotrus (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 41 680 edycji →‎Linki zewnętrzne: link nie dziala ← poprzednia edycja		Wersja z 18:26, 27 kwi 2019 edytuj anuluj edycję Tomuś Czereśniak (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 7734 edycje m →‎Historia Znacznik: VisualEditor następna edycja →
Linia 65: Powstał też projekt całościowej modernizacji. Taki projekt został opracowany w Biurze Projektów PZInż. pod kierownictwem inż. [[Edward Habich\|Edwarda Habicha]]. Objął on przebudowę kadłuba (m.in. zastosowanie grubszego opancerzenia) i podwozia, zastosowanie jarzma kulistego inż. J. Napiórkowskiego oraz [[Peryskop odwracalny\|peryskopu odwracalnego]]. Napędem tankietki został silnik ''Polski Fiat 122AC''. Produkcję tak zmodernizowanych pojazdów (pod oznaczeniem '''[[TKS]]''') rozpoczęto w roku 1933 w miejsce dotychczasowej produkcji tankietek TK-3{{odn\|Jońca\|2013\|s=36-42}}. Ponadto na bazie tankietki TK-3 powstał jeszcze jeden pojazd – eksperymentalne działo samobieżne '''[[TKD]]'''. W roku 1932 inż. J. Łapuszewski z BK Br. Panc. WIBI ukończył projekt takiego pojazdu. Uzbrojeniem wozu była [[47 mm armata wz. 25 „Pocisk”\|armata wz. 25 kal. 47 mm]]. Podejmowano też próby z zastosowaniem [[37 mm armata Puteaux SA 18\|armaty ~~samochodowej~~ wz. SA]] i krótkolufowej armaty 3-funtowej, pochodzącej z czołgu [[Vickers E]]. Powstały cztery pojazdy tego typu, z których następnie uformowano pluton doświadczalny w składzie Doświadczalnej Grupy Pancerno-Motorowej{{odn\|Jońca\|2013\|s=27-31}}{{odn\|Magnuski\|1995\|s=19-20}}. == Opis techniczny ==

TK-3: Różnice pomiędzy wersjami