Somua S-35: Różnice pomiędzy wersjami

Czołg Somua S-35 powstał w odpowiedzi na wymagania dowództwa francuskiej [[jazda|kawalerii]] z czerwca 1934 roku na czołg bezpośredniego wsparcia, mający być podstawowym pojazdem uderzeniowym jednostek kawalerii zmechanizowanej. Firma ''Société d'Outillaged’Outillage Méchanicque et d'Usinaged’Usinage d'Artilleried’Artillerie'' (w skrócie SOMUA) z [[Saint-Ouen (Seine-Saintsur-Denis)Seine|Saint-Ouen]] przedstawiła wstępny projekt czołgu własnej konstrukcji, zaś w listopadzie 1934 roku rozpoczęła budowę [[prototyp]]u na własne ryzyko, pod fabrycznym oznaczeniem AC3. Ostatecznie wojsko zamówiło budowany prototyp, przekazany do prób technicznych w kwietniu 1935 roku.

Czołg Somua S-35 trafił w pierwszej kolejności na wyposażenie [[pułk]]ów kawalerii zmechanizowanej francuskiej 2. Lekkiej Dywizji Zmechanizowanej (''2e Division Légère Mécanique'', 2. DLM). Kolejnymi jednostkami były 1. DLM, 3. DLM oraz pułk [[samochód pancerny|samochodów pancernych]] 3. DLC (lekka dywizja kawalerii). Także nowo formowana 4. DLM miała posiadać na stanie S-35, ale jej tworzenie nie zostało ukończone przed wybuchem wojny w 1940 roku. W trakcie działań wojennych pojazdy pochodzące z bieżącej produkcji były wykorzystywane do uzupełniania strat w różnych jednostkach pancernych, m.in. 4.Dywizji Pancernej, dowodzonej przez gen. [[Charles de Gaulle|de Gaulle'aGaulle’a]].

Somua S-35 był średnim czołgiem o masie 19,5 - 20,5 t, o kadłubie składającym się z czterech odlewanych części połączonych śrubami. Obracana elektrycznie wieża typu APX-1 CE (również odlewana) mieściła uzbrojenie czołgu, składające się z [[armata czołgowa|armaty]] SA 35 kal. 47  mm i [[karabin maszynowy|karabinu maszynowego]] Chatelleraut Mle 31 kal. 7,5  mm. Trzyosobowa (dowódca, obsługujący jednocześnie uzbrojenie, [[kierowca]]-[[mechanik]] oraz [[ładowniczy]]-radiotelegrafista) załoga miała do dyspozycji dwa włazy: na lewym boku kadłuba, otwierany w bok ku tyłowi i w tylnej ścianie wieży, odchylany do tyłu, oraz właz ewakuacyjny w podłodze przedziału bojowego. Maksymalna grubość pancerza wynosiła 46  mm dla wieży i 45  mm dla kadłuba.

Czołg napędzany był 8-cylindrowym [[silnik widlasty|silnikiem widlastym]] AC4 o mocy 190 KM, chłodzonym cieczą. Silnik umieszczony był razem ze zbiornikami paliwa w przedziale napędowym, oddzielonym od pomieszczenia załogi przegrodą ogniową. Napęd przekazywany był na umieszczone z tyłu koła napędowe poprzez [[sprzęgło]] i pieciobiegową, mechaniczną [[skrzynia biegów|skrzynię biegów]] do dwóch [[mechanizm różnicowy|mechanizmów różnicowych]]. S-35 miał [[hamulec hydrauliczny|hydrauliczne hamulce]] działające na [[przekładnia|przekładnie boczne]]. [[podwozie (motoryzacja)|Podwozie]] składało się z dziewięciu kół jezdnych po każdej stronie pojazdu. Osiem z nich było umieszczonych w parach na dwóch [[resor piórowy|resorach płaskich]], przednia para miała także [[amortyzator|amortyzator olejowy]]. Ostatnie koło jezdne [[zawieszenie pojazdu|zawieszone było niezależnie]] na [[sprężyna|sprężynie spiralnej]]. Czołg miał stalowe gąsienice o szerokości 36  cm o 103 odlewanych ogniwach. Całość układu jezdnego chroniona była przez uchylane do góry pancerne osłony.