Krzeszowice: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
wikizacja |
||
Linia 112:
W latach 60. i 70. XX w. powstały duże zakłady związane z przemysłem budowlanym i ogrodniczym. W latach 1966–1968 przeprowadzono prace adaptacyjne w budynku łazienek ''Zofia'' i częściowo rozbudowano ośrodek. W 1970 r. ówczesny ''Górniczy Ośrodek Rehabilitacyjny Narządów Ruchu'' przyjął pierwszych pacjentów. Na przeł. lat 70. i 80. XX w. ponownie rozbudowano łazienki w kierunku południowym, a na pocz. XXI w. w kierunku zachodnim, oraz wybudowano tzw. ''przełączkę'', która zasłoniła zabytkową fasadę budynku głównego. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miasto administracyjnie należało do [[Województwo krakowskie (1975–1998)|województwa krakowskiego]]. Na przełomie lat 70. i 80. XX w. zdecydowaną większość mieszkań w nowo powstałych blokach zasiedlili mieszkańcy Krakowa oraz ludność spoza miasta.
W 1993 r. powstał budynek ówczesnej Telekomunikacji, w 1995 r. wybudowano nowy gmach Banku PKO BP, powstała też [[Sala królestwa|Sala Królestwa Świadków Jehowy]]. W 1997 r. do miasta przyłączono [[Czatkowice (Krzeszowice)|Czatkowice]] (z terenami odkrywkowej [[Kopalnia Wapienia Czatkowice|Kopalni Wapienia
Leczenie (stacjonarne i ambulatoryjne) w Krzeszowicach obejmuje pacjentów ze [[Choroby reumatyczne|schorzeniami reumatologicznymi]], [[Choroby neurologiczne|neurologicznymi]] i pourazowymi, jako największe [[Rehabilitacja medyczna|centrum rehabilitacji narządów ruchu]] w Małopolsce<ref>''Zabudowa uzdrowiskowa w Krzeszowicach'', Małopolski Instytut Kultury, Edyta Wygonin-Barzyk, Andrzej Siwek; folder; Kraków 2009.</ref>.
|