Wikipedia

Mariah Carey: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m drobne techniczne
m źródła/przypisy
Linia 68:
W 2002 roku Carey została obsadzona w niezależnym filmie ''Kłopoty na zamówienie'' wraz z [[Mira Sorvino|Mirą Sorvino]] i [[Melora Walters|Melorą Walters]] , które zagrały jako kelnerki w restauracji obsługiwanej przez gangsterów. Premiera odbyła się na [[Sundance Film Festival|festiwalu filmowym w Sundance]] i otrzymała ogólnie negatywną krytyczną odpowiedź, chociaż pochwalono wizerunek postaci Carey. [[Fox News Channel|Fox News]] określiło ją jako „[[Thelma Ritter]] na nowe tysiąclecie”, i napisało o niej: „(...) Udaje jej się uzyskać odpowiedni śmiech (w danej sytuacji)”<ref>{{Cytuj |autor = Roger Friedman |tytuł = Mariah Makes Good in Mob Movie |data = 2002-01-14 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = [[Fox News Channel]] |url = http://www.foxnews.com/story/2002/01/14/mariah-makes-good-in-mob-movie.html |język = en}}</ref>. Później, w tym samym roku, Carey wykonała [[Hymn Stanów Zjednoczonych Ameryki|amerykański hymn narodowy]], by zdobyć pozytywne noty podczas [[Super Bowl XXXVI]], na stadionie [[Mercedes-Benz Superdome]] w [[Nowy Orlean|Nowym Orleanie]]<ref>{{Cytuj |autor = George Willis |tytuł = Safe to say, Super Bowl was one major success |czasopismo = [[New York Post]] |data = 2002-02-05 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = nypost.com |archiwum = https://web.archive.org/web/20120724215016/http://pqasb.pqarchiver.com/nypost/access/105343986.html?dids=105343986%3A105343986&FMT=ABS&FMTS=ABS%3AFT&type=current&date=Feb+05%2C+2002&author=George+Willis&pub=New+York+Post&desc=SAFE+TO+SAY%2C+SUPER+BOWL+WAS+ONE+MAJOR+SUCCESS&pqatl=google |język = en}}</ref>. Pod koniec 2002 roku, Carey wydała swój kolejny album studyjny ''[[Charmbracelet]]'', który określiła jako „nowe życie za życia”<ref name=":21" />. Choć wydany w następstwie albumu ''Glitter'' i powrotu Carey na scenę muzyczną, ''Charmbracelet'' miał umiarkowaną sprzedaż, jakość wokalu Carey była krytykowana, „[[The Boston Globe]]” ogłosiło, że „album jest najgorszy w jej karierze i ujawnił głos, który nie jest już zdolny ani do gimnastyki opartej na grawitacji, ani do miękkich dźwięków”<ref>{{Cytuj |autor = Joan Anderman |tytuł = For Carey, The Glory's gone but The Glitter lives on |czasopismo = [[The Boston Globe]] |data = 2003-09-10 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = boston.com |url = https://pqasb.pqarchiver.com/boston/doc/404864532.html?FMT=ABS&FMTS=ABS:FT&type=current&date=Sep%2010,%202003&author=Joan%20Anderman,%20Globe%20Staff&pub=Boston%20Globe&edition=&startpage=&desc=FOR%20CAREY,%20THE%20GLORY%27S%20GONE%20BUT%20THE%20GLITTER%20LIVES%20ON |język = en}}</ref>. Redaktor AllMusic, Stephen Thomas Erlewine wyrażał podobne uczucia i pisał: „Największym problemem jest to, że głos Mariah jest nagrywany w strzępach na całej płycie, nie może już dłużej gruchać ani cicho nucić, ani też nie może wykonywać swoich charakterystycznych, grających w sprzeczności ruchów wokalnych”<ref>{{Cytuj |autor = Stephen Thomas Erlewine |tytuł = Charmbracelet (Mariah Carey) |data = 2002-12-03 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = [[AllMusic]] |url = https://www.allmusic.com/album/charmbracelet-mw0000226447 |język = en}}</ref>.
 
W kwietniu 2003 roku Carey ogłosiła, że będzie koncertować w bieżącym roku<ref name=":22">{{Cytuj |autor = Joseph Patel |tytuł = Mariah Carey maps out Intimate Evening' Tour |data = 2003-06-16 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = mtv.com |url = http://www.mtv.com/news/1472736/mariah-carey-maps-out-intimate-evening-tour/ |język = en}}</ref>. Trasa zatytułowana ''The Charmbracelet World Tour: An Intimate Evening with Mariah Carey'' rozgrywająca się w [[Ameryka Północna|Ameryce Północnej]] i [[Azja Wschodnia|Azji Wschodniej]] przez trzy miesiące, odbywała się zazwyczaj w mniejszych salach, a nie arenach<ref>{{Cytuj |autor = Joseph Patel |tytuł = Mariah Carey scraps arena tour, opts to get more intimate |data = 2003-05-16 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = mtv.com |url = http://www.mtv.com/news/1471917/mariah-carey-scraps-arena-tour-opts-to-get-more-intimate/ |język = en}}</ref>. W Stanach Zjednoczonych pokazy odbywały się w kinach i na coś, co miało większy wpływ na [[Broadway (teatr)|Broadway]]. Mariah opisała koncerty w następujący sposób: „Jest o wiele bardziej intymnie, dzięki czemu poczujesz się jakbyś miał doświadczenie, doświadczasz nocy ze mną”<ref name=":22" />. Gdy mniejsze produkcje były rezerwowane na całej trasie przez państwowe pieniądze, Carey występowała na stadionach w Azji i Europie, występując dla tłumu ponad 35 tysięcy osób w [[Manila|Manili]] (stolicy [[Filipiny|Filipin]]), 50 tysięcy w [[Malezja|Malezji]] i ponad 70 tysięcy ludzi w [[Chińska Republika Ludowa|Chinach]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Mariah's Malaysia Concert ill-timed, Muslim Leader says |czasopismo = San Jose Mercury News |data = 2004-01-16 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = mercurynews.com |url = http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=SJ&s_site=mercurynews&p_multi=SJ&p_theme=realcities&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=1002404456D02378&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM |język = en}}</ref>. W Wielkiej Brytanii stał się pierwszym tournée Carey oprócz [[Londyn]]u, pierwszymi rezerwacjami aren w [[Glasgow]], [[Birmingham]] i [[Manchester]]ze<ref>{{Cytuj |tytuł = Mariah adds UK to world tour |data = 2003-05-31 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = news.bbc.co.uk |url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/2932336.stm |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = James Smart |tytuł = Mariah Carey SECC, Glasgow |czasopismo = [[The Guardian]] |data = 2003-10-27 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = theguardian.com |url = https://www.theguardian.com/music/2003/oct/27/popandrock.mariahcarey |język = en | archiwum = http://archive.fo/wFVtt | zarchiwizowano = 2019-04-30}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Martyn Hett |tytuł = 10 reasons to love Mariah Carey |czasopismo = Manchester Evening News |data = 2016-03-18 |data dostępu = 2017-12-23 |opublikowany = manchestereveningnews.co.uk |url = http://www.manchestereveningnews.co.uk/whats-on/music-nightlife-news/mariah-carey-great-manchester-arena-11060444 |język = en}}</ref>. Koncerty z cyklu ''Charmbracelet World Tour'', zebrały generalnie pozytywne opinie krytyków muzycznych i uczestników, z których wiele komplementowało jakość wokalu Carey na żywo, a także całą produkcję{{odn|Asilo|2003|s=199}}.
 
==== 2004–2007: Odzyskanie renomy wraz z ''The Emancipation of Mimi'' ====
[[Plik:Mariah Carey & L.A. Reid 2005.jpg|mały|199x199px|Mariah na uroczystości prasowej, wraz z byłym szefem [[Island Records]], [[L.A. Reid]]em w 2005 roku.]]
Przez cały okres 2004 roku, Carey skupiała się na komponowaniu materiału na swój dziesiąty studyjny album ''[[The Emancipation of Mimi]]'' z 2005 roku. Carey pracowała głównie z [[Jermaine Dupri]], a także [[Bryan Michael Cox|Bryanem-Michaelem Cox'em]], [[Manuel Seal|Manuelem Seal]], [[The Neptunes]] i [[Kanye West]]em<ref name=":23">{{odn|Ehrlich|2005|ref=nie|s=139}}</ref>.  Album zadebiutował na listach przebojów w kilku krajach i został ciepło przyjęty przez krytyków. „[[The Guardian]]” określiło go jako „fajną, skoncentrowaną i miejską (część) pierwszych melodii Mariah Carey w stylu lat, w których nie musiałaby płacić za ich słuchanie”<ref>{{Cytuj |autor = Caroline Sullivan |tytuł = Mariah Carey, The Emancipation of Mimi |czasopismo = [[The Guardian]] |data = 1 kwietnia 2005-04-01 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = theguardian.com |url = https://www.theguardian.com/music/2005/apr/01/popandrock.shopping2 |język = en | archiwum = http://archive.fo/iW43J | zarchiwizowano = 2019-04-30}}</ref> podczas gdy „[[USA Today]]” napisało: „Ballady i numery w średnim tempie, naprawdę odzwierciedlają odnowioną pewność siebie u ptaka śpiewającego, który zrobił jej zdjęcia i trzymał się latania”<ref>{{Cytuj |autor = Elysa Gardner |tytuł = Mariah rebounds, Garbage is sweet, Will Smith gets lost |czasopismo = [[USA Today]] |data = 2005-04-11 |data dostępu = 2017-12-25 |url = https://usatoday30.usatoday.com/life/music/reviews/2005-04-11-listen-up_x.htm |język = en}}</ref>. Drugi singiel albumu „[[We Belong Together]]” stał się piosenką prze definiującą karierę Carey<ref>{{Cytuj |tytuł = Jermaine Dupri Wins R&B Song Grammy; Virgin Urban Music President Dupri Shares Songwriting Honors With Mariah Carey and So So Def/Virgin Artist Johnta Austin. |data = 2006-02-09 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = business.highbeam.com |url = https://business.highbeam.com/436102/article-1G1-141877770/jermaine-dupri-wins-rb-song-grammy-virgin-urban-music |język = en}}</ref>, w czasach, w których wielu krytyków rozważało jej dalszą karierę<ref>{{Cytuj |autor = Stephen Thomas Erlewine |tytuł = The Emancipation of Mimi |data = 2005-04-12 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = [[AllMusic]] |url = https://www.allmusic.com/album/the-emancipation-of-mimi-mw0000253239 |język = en}}</ref>. Krytycy muzyczni zwiastowali piosenkę jako powrót do formy piosenkarki”, a także „powrót głosu”<ref>{{Cytuj |autor = Sal Cinquemani |tytuł = Mariah Carey, The Emancipation of Mimi |czasopismo = Slant Magazine |data = 2005-04-05 |data dostępu = 2017-12-25 |url = https://www.slantmagazine.com/music/review/mariah-carey-the-emancipation-of-mimi |język = en}}</ref> podczas gdy wielu uważało, że „ożywi ona wiarę” w potencjale Carey jako wykonawczyni [[Ballada (muzyka)|ballad]]<ref name=":23" />. Utwór dotarł do zestawienia Hot 100 „Billboard'u”, zajmując początkowo 1. miejsce, zaś album 3. pozycję. Po pobycie na pierwszym miejscu przez czternaście nie następujących po sobie tygodni, piosenka stała się drugim najdłuższym numerem jeden w historii amerykańskiej listy przebojów, za współpracą Carey z Boyz II Men z 1996 roku<ref name=":24">Pietroluongo, s. 76, 78</ref>. „Billboard” określił ją jako „piosenkę dekady” i dziewiątą najpopularniejszą piosenkę wszech czasów<ref>{{Cytuj |tytuł = The Billboard Hot 100 All-Time Top Songs (10-01) |czasopismo = [[Billboard (tygodnik)|Billboard]] |data = 2010-09-24 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = billboard.com |archiwum = https://web.archive.org/web/20110925233024/http://www.billboard.com/specials/hot100/charts/top100-titles-10.shtml |język = en}}</ref>. Oprócz sukcesów na wykresie, piosenka pobiła kilka nagrań z [[airplay]], a według Nielsen Broadcast Data Systems zebrała zarówno największą jednodniową, jak i tygodniową publiczność w historii<ref>{{Cytuj |autor = Gary Trust |tytuł = Ask Billboard: Katy Perry, Christina Aguilera, Lady Gaga |data = 2010-06-25 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = billboard.com |url = https://www.billboard.com/articles/columns/chart-beat/957598/ask-billboard-katy-perry-christina-aguilera-lady-gaga |język = en}}</ref>.
 
25 września 2005 roku Carey ustanowiła kolejny rekord, stając się pierwszą kobietą, która zajęła pierwsze dwa miejsca na Hot 100. „We Belong Together” pozostała na pierwszym miejscu, a jej kolejny singiel „[[Shake It Off (singiel Mariah Carey)|Shake It Off]]” uplasował się na drugim miejscu<ref name=":24" />. Na liście końcoworocznej Hot 100 „Billboard'u” z 2005 roku, piosenka „We Belong Together” została uznana za piosenkę numer jeden, pierwszą w karierze Carey w zestawieniu podsumującym przeboje w ciągu roku. Oprócz niej, na liście na pozycji piętnastej znalazł się utwór „Shake It Off”<ref>{{Cytuj |tytuł = 2005 Year End Charts |czasopismo = [[Billboard (tygodnik)|Billboard]] |data = 2005-11-26 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = billboard.biz |archiwum = https://web.archive.org/web/20100122230023/http://www.billboard.biz/bbbiz/charts/yearendcharts/2005/hsititl.jsp |język = en}}</ref>. „Billboard” umieścił „We Belong Together” na dziewiątej pozycji w rankingu Billboard Hot 100 wszech czasów i został uznany za najbardziej popularną piosenkę z pierwszej dekady [[XXI wiek]]u według tego czasopisma muzycznego<ref>{{Cytuj |tytuł = Decade End Charts |czasopismo = [[Billboard (tygodnik)|Billboard]] |data = 2011-08-19 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = billboard.biz |archiwum = https://web.archive.org/web/20110630055536/http://www.billboard.biz/bbbiz/charts/decadeendcharts/2009/hot100-songs |język = en}}</ref>. Album zdobył dziesięć nominacji do nagrody Grammy w latach 2006-2007: osiem w roku 2006 za oryginalną wersję (najwięcej nominacji otrzymała Carey w ciągu jednego roku),  i dwie w 2007 roku za wersję ''Ultra Platinum'' (z której „[[Don't Forget About Us]]” stał się jej siedemnastym przebojem numerem jeden).  W 2006 roku Carey wygrała trzy nagrody Grammy w kategoriach: „Najlepsze [[Adult contemporary|Contemporary]] R&B” (za album ''The Emancipation of Mimi''), „Najlepsza kobieca wokalistka R&B” i „Najlepsza piosenka R&B” (dla „We Belong Together”)<ref>{{Cytuj |autor = Edna Gundersen |tytuł = Carey, West, Legend lead the Grammy pack |czasopismo = [[USA Today]] |data = 2006-02-02 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = usatoday.com |url = https://usatoday30.usatoday.com/life/music/awards/grammys/2005-12-08-grammy-nominations_x.htm |język = en}}</ref>. Album ''The Emancipation of Mimi'' był najlepiej sprzedającym się albumem w Stanach Zjednoczonych w 2005 roku, sprzedano prawie pięć milionów sztuk. Był to pierwszy album solowy artystki, który stał się albumem roku i ponowił rekord [[Alanis Morissette]] z płytą ''[[Jagged Little Pill]]'', która wyprzedziła coroczną listę sprzedaży w 1996 roku<ref>{{Cytuj |autor = Amy Ryan |tytuł = Mariah Carey has the year's top-selling CD |czasopismo = [[Entertainment Weekly]] |data = 2005-12-29 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = ew.com |url = http://www.ew.com/article/2005/12/29/sorry_fiddy_mar/ |język = en}}</ref>. Pod koniec 2005 roku [[International Federation of the Phonographic Industry|Międzynarodowa Federacja Przemysłu Fonograficznego]], zwana skrótowo IFPI, poinformowała, że album Mariah sprzedał się w nakładzie ponad 7 milionów 700 tysięcy egzemplarzy na całym świecie, i był drugim najlepiej sprzedającym się albumem roku po albumie zespołu [[Coldplay]] ''[[X&Y]]''. Był to najlepiej sprzedający się album na świecie autorstwa solowej i żeńskiej artystki<ref>{{Cytuj |tytuł = Top 50 Global Best Selling Albums for 2005 (physical and digital album formats included |data = 2011-05-19 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = musikindustrie.de |url = https://www.webcitation.org/5yo3FJpPO?url=http://www.musikindustrie.de/uploads/media/top50-2005.pdf |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Coldplay top 2005's global charts |data = 2006-03-31 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = news.bbc.co.uk |url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4865716.stm |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Coldplay tops worldwide sales for 2005 |data = 2006-03-31 |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = cbc.ca |archiwum = https://web.archive.org/web/20080617025339/http://www.cbc.ca/arts/story/2006/03/31/musicsales-coldplay.html |język = en}}</ref><ref name=":25">{{Cytuj |tytuł = Mariah launches The Emacipation of Mimi: Ultra platinum edition as „Don't Forget About Us” heads to top of charts |data = 2005-11-14 |data dostępu = 2018-04-29 |opublikowany = universalmusic.com |url = https://www.universalmusic.com/mariah-launches-the-emancipation-of-mimi-ultra-platinum-edition-as-dont-forget-about-us-heads-to-top-of-charts/ |język = en}}</ref>. Do tej pory, sprzedaż wydawnictwa szacuje się na 10<ref name=":25" />–12 milionów egzemplarzy<ref>{{Cytuj |autor = Ben Thompson |tytuł = Pop CDs of the week: Mariah Carey, Pete Molinari and more... |czasopismo = [[The Daily Telegraph]] |data = 2008-04-19 |data dostępu = 2018-04-29 |opublikowany = telegraph.co.uk |url = https://www.telegraph.co.uk/culture/3672721/Pop-CDs-of-the-week-Mariah-Carey-Pete-Molinari-and-more....html |język = en}}</ref>. Podczas 48. gali rozdań nagród Grammy, Carey wykonała utwory „We Belong Together” oraz „[[Fly Like a Bird]]”<ref>{{Cytuj |autor = Ben Rayner |tytuł = Mariah Carey, meet U2, Kelly; Comeback stalled as U2 takes five Grammys Canadians come up empty-handed at awards show |czasopismo = [[Toronto Star]] |data = 2006-02-09 |data dostępu = 2018-04-29 |opublikowany = thestar.com |archiwum = https://web.archive.org/web/20120725044403/https://pqasb.pqarchiver.com/thestar/access/983834771.html?FMT=ABS&FMTS=ABS:FT&type=current&date=Feb+09%2C+2006&author=Ben+Rayner&pub=Toronto+Star&desc=Mariah+Carey%2C+meet+U2%2C+Kelly%3B+Comeback+stalled+as+U2+takes+five+Grammys+Canadians+come+up+empty-handed+at+awards+show&pqatl=google |język = en}}</ref>.
Linia 80:
==== 2008: ''E = MC²'' ====
[[Plik:Mariah Carey Touch My Body GMA 2008.jpg|mały|Carey występując z utworem „[[Touch My Body]]” w programie [[Good Morning America]] w 2008.]]
Wiosną 2007 roku Carey rozpoczęła pracę nad swoim jedenastym albumem studyjnym ''[[E=MC² (album Mariah Carey)|E = MC²]]'' w prywatnej willi w [[Anguilla|Anguilli]]<ref>{{Cytuj |autor = Cindy Adams |tytuł = Yes, on Dubya apology post |czasopismo = [[New York Post]] |data = 2007-04-25 |data dostępu = 2018-10-19 |opublikowany = nypost.com |archiwum = https://web.archive.org/web/20120111222300/http://www.nypost.com/p/pagesix/cindy_adams/item_QYji9hBaJmhBk7ito9jshO%3Bjsessionid%3D3036AFA318523D15C26D85EFEFAC2961 |język = en}}</ref>. Mimo tego, że wydawnictwo wydane w 2008, zostało dobrze odebrane przez większość krytyków, niektórzy z nich zwracali uwagę na to, że jest bardzo podobne do formuły poprzedniego formatu<ref>{{Cytuj |autor = Alex Macpherson |tytuł = Mariah Carey, E=MC2 |czasopismo = [[The Guardian]] |data = 2008-04-11 |data dostępu = 2018-10-19 |opublikowany = theguardian.com |url = https://www.theguardian.com/music/2008/apr/11/popandrock.alexispetridis |język = en | archiwum = http://archive.fo/yJt1L | zarchiwizowano = 2019-04-30}}</ref>. Dwa tygodnie przed wydaniem albumu, główny singiel z płyty, „[[Touch My Body]]”, osiągnął najwyższą pozycję na liście Billboard Hot 100, stając się osiemnastą taką piosenką Carey w karierze i czyniąc ją solowym artystą z największą liczbą singli numer 1. w Stanach Zjednoczonych po [[The Beatles]]. Trzecią pozycję w zestawieniu zajmuje [[Elvis Presley]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Mariah Carey tops Elvis Presley's No 1 mark |czasopismo = [[The Independent]] |data = 2008-04-03 |data dostępu = 2018-10-19 |opublikowany = independent.co.uk |url = https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/music/news/mariah-carey-tops-elvis-presleys-no-1-mark-804004.html |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Mariah breaks Elvis chart record |data = 2008-04-03 |data dostępu = 2018-10-19 |opublikowany = [[BBC]] |url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/7327843.stm |język = en}}</ref>. Piosenkarka stała się również muzykiem, który osiągnął najdłuższy okres notowań na szczycie list przebojów w USA wraz z The Beatles – 79 tydzień<ref>{{Cytuj |autor = Gary Trust |tytuł = Most Weeks at No. 1 on Billboard Hot 100 By Artist |czasopismo = [[Billboard (tygodnik)|Billboard]] |data = 2015-11-12 |data dostępu = 2018-10-19 |opublikowany = billboard.com |url = https://www.billboard.com/articles/events/greatest-of-all-time/6760671/mariah-carey-most-weeks-at-no-1-billboard-hot-100-by-artist |język = en}}</ref>.
 
== Dyskografia ==
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Mariah_Carey”