Airbus Beluga: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Cazmirz (dyskusja | edycje)
→‎Służba: Zła odmiana gramatyczna.
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
drobne redakcyjne
Linia 71:
[[Plik:SuperGuppy-F-BPPA.jpg|thumb|left|300px|Drugi z dostarczonych Airbusowi Super Guppy 201]]
=== Geneza ===
Od samego początku istnienia konsorcjum Airbusa, firma stanęła przed problemem dostaw produkowanych w różnych miejscach Europy części do zakładów w [[Tuluza|Tuluzie]], w których następował ostateczny montaż gotowego samolotu. Początkowo wykorzystywano do tego transport drogowy jednak wraz ze wzrostem zamówień na produkty firmy, tego typu rozwiązanie okazało się być za mało efektywne aby sprostać zapotrzebowaniu<ref name=Liwiński>Jerzy Liwiński, ''Uniwersalny transportowiec'', „Lotnictwo”, nr 12 (2004), s. 38-40, {{ISSN|1732-5323}}</ref>.
 
Po analizie kosztów, uznano, że dobrym rozwiązaniem będzie wykorzystanie odpowiednio zmodernizowanych samolotów transportowych. Wybór padł na maszynę [[Aero Spacelines Super Guppy]] będącą zmodyfikowaną pod kątem zwiększenia możliwości przewożenia dużych ładunków, samolotem [[Boeing C-97 Stratofreighter]], który z powodzeniem wykorzystywała [[NASA]] do transportu stopni nośnych rakiet. Złożono zamówienie i w sierpniu 1965 roku do swojego dziewiczego lotu wzbił się Super Guppy przeznaczony dla Airbusa. Maszyna otrzymała powiększone skrzydła, nowe silniki turbośmigłowe Allison 501-D22C i oznaczenie Super Guppy Turbine (SGT) lub Super Guppy 201. Pierwsze z zamówionych samolotów dotarły do Airbusa w 1971 (F-BTGV) i 1972 (F-BPPA) roku. Następne dwa dostarczono w 1982 (F-GDSG) i 1983 (F-GEAI) roku<ref name=Liwiński />.
 
Samoloty były intensywnie wykorzystywane, jednak ich wiek oraz wzrastający stopień zużycia, generujący awarie sprawił, że na początku lat 90. ubiegłego wieku rozpoczęto prace analityczne mające na celu wyłonienie następcy dla Super Guppy 201. Było to o tyle ważne, że był to również okres, w którym Airbus zanotował znaczący wzrost zamówień na swoje maszyny, a tym samym wzrosła intensywność lotów z poszczególnymi komponentami samolotów<ref name=Liwiński />.
 
Pod uwagę brano kilka wariantów, od wynajęcia maszyny [[An-124 Rusłan|An-124]], zakupu nowych, dostępnych wówczas na rynku samolotów transportowych, takich jak [[Ił-76]], [[Boeing C-17 Globemaster III]], [[Lockheed C-5 Galaxy]], An-124 lub towarowego [[Boeing 747]]F poprzez modernizację i przystosowanie do roli maszyn transportowych samolotów [[Ił-86]], [[Boeing 767]], [[Airbus A300]]B4 lub Airbus A300-600R. Decydującym kryterium była zdolność do przewozu największych wówczas produkowanych elementów, sekcji kadłuba [[Airbus A330]] i [[Airbus A340]]. Żaden z rozpatrywanych samolotów transportowych takiej możliwości nie miał, zatem jedynym rozwiązaniem była modyfikacja istniejącej konstrukcji. Brano pod uwagę dwie maszyny, Boeinga 767 i Airbusa A300-600R. Wybór padł na drugi z nich, tłumaczono to niższymi kosztami eksploatacji oraz brakiem dostępu do dokumentacji technicznej Boeinga, umożliwiającej niezbędne prace{{Fakt|data<ref name=2018-07}}Liwiński />.
=== Projekt ===
[[Plik:F-GSTC Airbus A300B4-608ST Super Transporter Beluga 3 ILA 2012 front.jpg|thumb|left|250px|Beluga z otwartymi drzwiami ładunkowymi]]