Alka olbrzymia: Różnice pomiędzy wersjami

[[Mała epoka lodowa]] mogła przyczynić się do redukcji liczebności alki olbrzymiej przez narażenie niektórych wysp na drapieżnictwo ze strony niedźwiedzi polarnych, jednak za drastyczny spadek liczebności odpowiada trzebienie kolonii dla pozyskania puchu{{r|BNADemography}}. Do połowy XVI wieku kolonie wzdłuż europejskiego wybrzeża Atlantyku zostały niemal w całości zniszczone wskutek zabijania alk dla puchu, którym wypychano poduszki{{odn|Crofford|s=40}}. W 1553 po raz pierwszy wprowadzono oficjalnie prawo chroniące alki olbrzymie, a w 1794 w Wielkiej Brytanii zakazano zabijania alk dla piór{{odn|Cokinos|s=330}}. W kanadyjskim mieście [[St. John’s (Kanada)|St. John's]] osoby łamiące ustanowiony w 1775 zakaz zabijania alk dla piór były publicznie chłostane, choć polowanie dla uzyskania przynęty dla ryb było nadal dozwolone{{r|BNAConservation}}. W Ameryce Północnej początkowo preferowano [[puch edredonowy]], lecz – jako że w latach 70. XVII wieku nieomal wytępiono tam [[edredon zwyczajny|edredony]] – osoby pozyskujące puch zaczęły zabijać alki olbrzymie; jednocześnie spadał popyt na ich mięso, tłuszcz i użyteczność jako przynęty{{r|BNAConservation}}{{odn|Cokinos|s=329}}.

 

{{Cytat|Jeśli przybywasz po ich pióra nie kłopotaj się zabijaniem ich, ale weź jedną i wyrwij najlepsze z piór. Potem porzuć biedną [Alkę], ze skórą w połowie nagą i zdartą, by z wolna ginęła. To nie jest zbyt humanitarna metoda, lecz ta praktyka jest pospolita. Jeśli przebywasz na tej wyspie, nieustannie wprawiasz się w odrażających okrucieństwach, ponieważ nie tylko obdzierasz je żywcem ze skóry, ale też żywcem palisz, by ugotować ich ciała. Bierzesz kocioł i do niego wsadzasz [Alkę] czy dwie, rozpalasz pod nim ogień, a ten ogień całkowicie stworzony jest z samych nieszczęsnych [Alk]. Ich ciała będąc tłustymi szybko rozpalają płomień; na wyspie nie ma drewna}}

[[Plik:Eldey close.jpg|thumb|left|[[Eldey]], ostatnia ostoja alki olbrzymiej]]