Wikipedia

Dywizjon artylerii konnej (II RP): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Kerim44 (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
290 686 edycji
Gruzin (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
32 978 edycji
MAPA
Linia 1:
[[File:Artyleria ciężka Wojska Polskiego w 1939 przed wybuchem II wojny światowej.jpg|250PX|thumb|Artyleria ciężka Wojska Polskiego w 1939 przed wybuchem II wojny światowej]]
[[Plik:Copy of Polish regimental gun wz.0226.jpg|thumb|250px|Kopia armaty wz. 1902/26, która w latach 30. XX wieku stanowiła podstawowe uzbrojenie dywizjonów]]
'''Dywizjon artylerii konnej''' (dak) – [[pododdział]] [[artyleria konna|artylerii konnej]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego II RP]].
 
W latach 1921-19241921–1924 w Wojsku Polskim funkcjonowało dziesięć brygad jazdy. W każdej brygadzie był jeden dywizjon artylerii konnej. Dywizjony oznaczone były kolejnymi numerami rzymskimi, od I do X. Numeracja dywizjonów odpowiadała numeracji poszczególnych brygad jazdy. Po reformie kawalerii, którą przeprowadzili generalny inspektor kawalerii gen. [[Tadeusz Rozwadowski]], gen. [[Władysław Sikorski]] i gen. [[Stanisław Haller]] w 1924 r. i powstaniu dywizji kawalerii zmieniono także organizację artylerii konnej. Przy każdej dywizji utworzono dowództwo artylerii, któremu podlegały po dwa dywizjony artylerii konnej.Dowództwa kawalerii konnej przy dywizjach objęli: przy 1 DKaw – płk [[Witold Majewski (wojskowy)|Witold Majewski]], przy 2 DKaw płk [[Leon Dunin-Wolski]], przy 3 DKaw – płk [[Konstanty Adamowski]], przy 4 DKaw płk [[Antoni Heinrich]]<ref>Mariusz Patelski, Generał broni Tadeusz Jordan Rozwadowski żołnierz i dyplomata, Warszawa 2002</ref>.
 
Po reorganizacji w 1929 roku [[dywizjon]]y artylerii konnej przeszły pod bezpośrednie rozkazy dowódców [[brygada|brygad]] [[kawaleriaKawaleria w II Rzeczypospolitej|kawalerii]].
 
Natomiast liczba [[bateria (wojsko)|baterii]] w dywizjonach została dostosowana do liczby [[pułk]]ów w brygadach kawalerii.
 
Dywizjony artylerii konnej: 1,9,11 i 13 składały się z czterech baterii każdy, a pozostałe tj.: 2,3,4,5,6,7,10 i 14 z trzech baterii. Wszystkie baterie posiadały cztery [[75 mm armata piechoty wz. 021902/26|armaty kalibru 75 mm wzór 02/06]].
 
Żołnierze na czapkach nosili czarne otoki<ref>Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 6 z 24 lutego 1928 roku</ref>
Linia 55 ⟶ 56:
Opracował ją por. Witold Grabowski, choć do autorstwa przyznawał się także kpt. Kazimierz Pacewicz.
 
Odznaka symbolizuje trzy okresy istnienia artylerii konnej: [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]], [[Królestwo KongresowePolskie (kongresowe)|Królestwa Polskiego]] i [[II Rzeczpospolita|Polski odrodzonej]].
 
Przyjęto formę krzyża maltańskiego – odznaczenia które posiadał Włodzimierz Potocki – dowódca pierwszej baterii artylerii konnej Księstwa Warszawskiego. Centralny element odznaki, orzełek, wsparty na dwóch skrzyżowanych [[lufa]]ch armatnich nawiązywał do orła z czapek artylerzystów Królestwa Polskiego, a Polskę niepodległą symbolizował czarno-amarantowy, później czarno-czerwony proporczyk.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Dywizjon_artylerii_konnej_(II_RP)”