SS Polonia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Tworzę Szablon:Cytuj
poprawa linków
Linia 63:
Druga „Polonia” - jedna z opcji dotyczących budowy następcy Batorego.
 
Instytut Morski wykonał kompleksowe studium do założeń nowego liniowca, nazwanego wstępnie „Polonia”, w latach 1962-64. Obejmowało ono część ekonomiczną oraz daleko rozwiniętą koncepcję techniczną statku. Wykonał je 28-osobowy zespół pod kierunkiem autora niniejszej książki oraz prof. dr hab. [[Maciej Krzyżanowski|Macieja Krzyżanowskiego]]. W skład zespołu weszli wybitni specjaliści oraz liczni konsultanci z Instytutu Morskiego, Politechniki Gdańskiej, przemysłu okrętowego (biur projektów) i armatora. W części technicznej oprócz autora, który opracował podstawową koncepcję statku, kierował pracami doc. dr Zbigniew Grzywaczewski z Instytutu Morskiego.
Ten wielki zespół dzielił się na cztery główne podzespoły, którymi kierowali: doc. dr Jerzy Wiśniewski (dobór parametrów i kształtu kadłuba), prof. [[Janusz Staliński]] (dobór napędu i układ siłowni), prof. [[Witold Jan Urbanowicz|Witold Urbanowicz]] (ogólna koncepcja i architektura statku) oraz doc. dr Zbigniew Grzywaczewski (dobór wyposażenia i bezpieczeństwo).
Wśród projektantów znaleźli się architekci okrętowi: doc. Lech Zaleski i doc. dr Witold Arkuszewski (rozplanowanie i wnętrza), a wśród konsultantów profesorowie: [[Aleksander Rylke]], [[Wacław Tomaszewski]], kapitanowie [[Tadeusz Meissner ]] i [[Wieńczysław Kon]], inż. Mieczysław Gąsiorowski, mgr Edward Obertyński i inni. Prace opiniowali: prof. dr hab. [[Lech Kobyliński]], mgr inż. Mieczysław Bagiński i mgr inż Edward Słomski.
Uzyskano dane i propozycje wyposażenia od 240 firm zagranicznych. Wiele pracy włożono w opracowanie całej kompozycji przestrzennej i rozplanowania statku, w którym znalazło się dużo nowych rozwiązań, jak na przykład wielki zespół schodów ruchomych, łączących 4 pokłady (kaskada), asymetryczny układ pomieszczeń rekreacyjnych, układ jadalni z kredensem w środku, zespół basenowy w szklanej hali na pokładzie słonecznym, dalsze dwa baseny, mechanizacja przełądunku bagażu i inne.
Projekt reprezentował wysoki poziom światowy, co było słuszne, zważywszy na ogólny, niezwykle szybki wzrost wymagań komfortu na statkach. To musiał być „statek jutra” w swej podstawowej idei transatlantyka i wycieczkowca, w pomysłowym rozplanowaniu i doborze pomieszczeń i w zewnętrznej architekturze.